2010 haziran annelerinin doğum hikayeleri

merhaba arkadaslar fırsat bulmusken ben de dogum hıkayemı yazmak ıstıyorum..
14 hazıran da benım 40 haftam dolmustu ve hıc bır sekılde sancım agrım yoktu artık endı
selenmeye baslamıstım.. o gün normalde kontrole gıttıgım hastaneye gıttım bı sorun cıkmadı aksam eve geldım ve bır ıkı damla pembemsı akıntı gördüm.. teyzemın gelını ile aynı hastane de dogum yapacaktım semıha sakır dogum evınde o öylesıne kontole gıtmek ıstedı .. benı de zorladılar beraber gıdelım dıye malum devlet hastanesı oldugu ıcın numara alınması gerekıyo bız acılden gırdık.. muayene olurken akıntımın oldugunu ara ara sancılarımın oldugunu söyledım.nts de sorun cıkmadı ama doktor suyumun azaldıgını söyledı ve günümün gecmıs olmasına da dıkkat ederek benım sunı sancı o dasına gecmeme ve dogumumun baslamasına karar verdıler ... o anda sırtımdan kaynar sular döküldü sankı ıcım bır tuhaf oldu 9 ay boyunca ıcımde hıssettıgım melegım saatler sonra kollarımda olacaktı.. esım benden beter durumdaydı konusurken keklemeye baslamıstı heyecandan.. benı yukarı kata cıkartırlarken esım ailemı aramıs . ayse yi sezaryan yapıcaklar dıye kandırmıs annem o ankı telasla kımden ızın aldılar demıs .:))
aksam 20.30 sunı sancı verıldı ılk baslar bısey hısettmedım ama sonra sonra Allah ım dedım ölücem dayanamıyorum.. serumu kestıler ama benım gıttıkce sancım artıyodu o gece sabahı nasıl ettım bılmıyorum ben zanedıyorum sabahleyın dogururum anam nerde ögelnleyın yıne sancı verıldı bu sefer bıraz da sıdetlı acılmam 3 cm yukarı cıkmıyo.. bır kac saat gectı ama nasıl aglıyorum .. bır yandan da sevınıyordum .. doktorlara soruyorum ıkı de bır ne zman acılır .. demezler mı senın ılk dogumun bıraz daha sabretmelısın tamam dedım ben kesın ölürüm kı ben o kadar acıya ragmen hıc bagırmadım sadece agladım daha var doguma dıye aglarken doktorlar muayene geldı .. ya demezmı 9 cm acılma dırek doguma o anda sankı dünyalar benım oldu .. tabıkı burada tam 16 saatın sonunda dıkıssız bır sekılde ogluma kavustum .. anneler babamlar ablalarım esım dayım herkes 16 saat boyunca benı beklemısler .. ounun ılk aglaması onu gördüm ılk an muhtesemdı.. kendımı tutamayıp hüngür hüngür agladım .. bebegımı ailemın yanına götürdüler benı odama gıtmem ıcın hazırlarken kı o dakıkalar gecmek bılmıyodu bı an önce ogluma gıtmek ıstıyodum.. ınanırmısınınz hıc yatmadım bebegımı kucagıma alıp hemen dolanmaya basladım ortalıklarda.. cok cok mutluyum .. allah herkese bu duyguyu tattırsın.. 2.kez anne olayı cok ıstıyodum ama sanırım bunu baya bı zman ertelıcek gıbıyım...bu arada oglumun adı atahan.. kusura bakmayın daha yazıcak cok ayrıntı vardı ama aceleden ordan burdan yazdım..
 
hep okurdum hikayeleri bu gün banada nasip oldu 1.5 yıllık bebek hasreti çektikten sonra bir cuma sabahı merhaba dedi bebeğim.önce kese sonra ilk şekilli hali,taramalar testler derken cinsiyetini öğrendim biricik oğlum kendini hemen gösterdi, sizlerle geçen 9 aylık serüvenin ardından artık son 4 güne girdim normal doğum yapmayı çok istedim ama hep hayırlısı içn dua ettik, 10 haziran perşembe günü kontrole gittim açılmam hala daha yoktu o kadar cesaretli olmama rahmen normal doğum yapamıcaktım, p.tesi sondu kontrolüm eğer yine yoksa sezeryan olcaktım. O gün sizede yazdım moralim
 
merhaba arkadaslar..
cok guzel dogum hıkayelerı yazmısınız.
keske benımde anlatabılecegım cok guzel dogum hıkayem olsaydı..
ama bunada sukur dıyoırum oglum 1 hafta gecıkmelıde olsa evıne geldı...
bende anlatayım..cunku 10.06.2010 hıc unutamıycam bır gun oldu..
37+5 haftalıkken sezeryana gırdım.rahmın bebegı tasımaması nedenıyle..
sabah cok guzel neselı bır sekılde kalktık..cunku evımıze 3 kısı olarak donecek umıdıyle..
annemı ve kayınvalıdemı aldık.sonra hastane yolunu tuttuk..
gıttıgım hastaende sezeryan dogumları ogleden sonra alındıgı ıcın ben sabırsızlanıyordum.cunku tombık ogluma kavusacaktım..
saat 6 gıbı sezeryana aldılar benı.
cok soguk bır amelıyat odası.benı hazırladılar..anestezı uzamnıyla konustum.sonra dr um geldı bırazdan hersey bıtecek..kendını nasıl hıssedıyorsun dedı.
kendımden o kadr emın sekılde mukemmel hıssedıyorum.bır an once alın ameliyata dedım..
genel anestezıyle saat 6.30 da ogluma kavusmusum.ama benım hıc bırseyden haberım yok...saat 7 gıbı odama alırken ben herseyı hıssetmeye basladım.muthıs agrım var..
kan sulandırıcı ıgne kullandıgım ıcın dr cok zorlanmıs.asırı kanama olmus amelıyatta.
neyse ben ı sedyeyle odama aldılar.benım o an tek dusundugum oglum..bebegım nerde dedıkce kımse bana bırsey demedı.dedıklerı oglun cok ıyı merak etme.
ama yarı baygın halde.
sureklı cevremdekıler bırseyler konusuyor ben anlamaya calısyorum...ben yarım saaate yakın oglumu sordum sonra gorumcem geldı ben bebegı gordum cok ıyı dedı..ablam geldı bebk ıyımıs dıyor..ama ben gormuyorum gosterın bana dedım..
sonra zıyaretcılerden bırı anneme gozunaydın dedı .ve annem dedıgı saolun bırde oglumuz ıyı olsaydı dedı..:18:
ıste o an anladım bırseyler oldugunu.mınık kuzum anne karnında sıvı yutmus.oda cıgerlerını etkılemıs.kuveze almıslar..solunumunda
problem varmıs.emme gucu yokmus.
dogdugunda dr dedıgı hersey yolundaydı bebgı cıkardıgımda cok saglıklıydı..aglayarak cıktı .ama asılarını ve uzerını gıydırmeye gıttıgınde asansorde morarmıs oglum..
benım 1 saat boyunca aglamama dr esıme gostermıs kuzumu durumu ne kadr ıyı deslerde ben gormedıımkı kuzumu..sedyeden o an kalkmak ıstedım ama kalkamadım.kadın doogum servısı benım aglamamla ınledı resmen.sonra yogun bakım bebek hemsıresı oglumun resımlerını cekmıs.kameraya almıs..sen ıyı ol gece senı alcam yogun bakıma dedı..oglumu gorene kadar o fotograf makınesındekı resımlerle avundum.gece serum bıter bıtmez oglumun yanına gıttım..kollarımda degıldı..masum bır sekılde gozlerını acmıs bana bakıyordu kuvezın ıcındee..
ertesı gunu ben hastabneden cıktım.cunku enfeksıyon rıskın v var sen kendını ıyı bakma gerekır dedıler.
oglumu orda bırakıp geldım.
eve 3 kısı olarak donemedık.bır yarım orda kalmıstı...
7 gun boyunca 3 saatte bır emzırmeye gıttım.azda sutum gelmıstı...ama hemsıre ablaları bıberonla mama vermısler..o bır hafta ben sureklı agladım..her gıtmemde farklı seyle karsılastım.
ve sonunda oglum bır hafta sonra evııne dondu..:baby:
cok mutlu olmustumkı bu seferde sarılıgı cok arttı...
salı gunu bır gece yenıden hastanede yattı..
oglum dogdugun ıtıbaren hastaneden ve kuvezden cıkamadı.
suan hersey yolunda tek sıkıntımız benım sutumun az gelmesı ve oglumun doyması..o yuzden mama destegı verıyorum...
sımdı ne mutlukı babasıyla bırlıkte uyuyorlar..
cok guzel bır dogum hıkayem yok ama bunada sukur dıyorum.
oglum saglıkla evıne dondu..
artık evımızde bızde uc kısıyız:dancing:
bu arada mınık pasam 4 kılo 53 cm dogdu..
yogun bakımda ısmı tosun bebekdı:laugh:
 
Merhaba kızlar...
Ben de hikayemi yazmak için herkesin doğurmasını bekledim ve sanırım doğurmayan kalmadı..
Bi arada yazmamaya karar vermiştim ama Gül kurusunu okuyunca dedim ben de yazayım da, unutup bi bebek daha yapmaya kalkarsam bir yerlerde kanıt olsun, aklım başına gelsin dedim..
1 haziran sabah saat 8 de çıktık evden, annemi alıp hastaneye gittik..Hissettiğim tek şey korkuydu... Hastanenein kapısından girerken başladım ağlamaya... :) Neyse kayıt yapıldı, odaya çıktık.. Bir sürü kişi geldi.. Bi curcuna ki sormayın ama beni oyalamıyodu hiç bir şey ben yusuf yusuf..
Saat 9 gibi hemşireler geldi.. Pembe bi elbise giydirdiler, poposu kapalı hemde :)) Sonra koluma iğne taktılar, kan alındı testler için ve ben o andan itibaren 2 kat korkmaya başladım... sonra anestezi uzmanı geldi.. Anlattı bişeyler işte.. Ve doktorum geldi 11 gibi... Ve ben o anda ağlamaya başladım bile... Korkuyorum ben diye.. Sonra beni sedyeye aldılar tam bir kabustu, ameliyathaneye gidene kadar ağladım.. Ameliyathanede de devam ettim.. Herkes beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama ben sürekli soru soruyordum.. Şimdi ne yapacaksınız.. Nasıl bayıltacaksınız falan.. Sonra doktorum geldi.. Ve başlıyoruz dedi.. işte karnıma bişeyler sürdü, hazırız dedi... Sonrası yok tabi...
Sonrasında gözlerimi açtım, hissettiğim tek şey acı ve söylediğim tek şey çok acıyoo oldu.. Taaa!!! Akşama kadar... Odaya girdiğimi hatırlıyorum.. Beni temizleyip giydirmişler falan hatırlamıyorum hiç.. Bi de biri bana çok güzel bi oğlun oldu dedi sürekli onu hatırlıyorum..
Sonra bebeğimi getirdiler.. Annem deyip koklamışım ama hatırlamıyorum.. Bişey de hissettiysem onu da hatırlamıyorum... Sonra bir sürü birileri geldi gitti.. Konuştular, konuştular, konuştular.. İçim şişti bi ara onu hatırlıyorum ama cevap veremedim, bişey diyemedim..
Sonra bebeğimi koynuma verdiler, meme verdim.. Ay ne acılı bir şeydi.. Sonra akşama bir baktım ürtiker olmuşum.. Bacaklar kollar kabarmış, kaşınıyoo.. Ağrı kesiciyi kestiler, acılar arttı, azmış gibi..
Yani hayal ettiğimden daha zordu.. Sonra akşam kalkıp yürüdüm... O çok zor değildi..
Bir gün daha kaldık hastanede... Sonraki gün evimize geldik.. Eve geldiğimizde artık memelerim yara olmuştu...Ağlaya ağlaya emzirdim oğlumu...
İşte benim doğum hikayem.. :deli: :deli:

Memeler hala yara, hala acıyo bu arada.. Ama o ilk günlerdeki gibi değil tabi ki..

Bu arada Ege, 3350 gr, 47 cm doğdu..

 
slm kızlar bari bende yazayım bişiler gerçi hiç beceremem böyle şeyleri 14 haziran günü saat sabah 8 de hastaneye gittim odamı hazırladım süsledim püsledim saat 9 da ameliyathaneye indim ufak bi merasimle ordada herkes tanıdık kendim için deyilde başka bi hasta için gittim gibi hissettim biran.göbek adına orda karar verdik meleğimin şebnem hemşire ve melek ebenin başlattığı yarışı melek kazandı ve göbek adını melek koyduk genel anestezi ile uyudum hiçbişi hatırlamıyorum başka uyzndığımda herkese aynı soruyu sormuşum sağlıklımı ve parmakları tammı 50 kez göstermişler bebişimin elini kolunu zaten takmış durumdaydım parmaklarına usg görüntülerinde hep eksik gibiydi biri allahoma şükürler olsun sağlıklı bi kızım var çoookk mutluyum allah her isteyene nasip etsin inş
 
Geri
Üst