89-90 lisedeyim daktilo hocamız sedat kinaş
Heyyy gidi günleeerr hey,
89-90 senesiydi belkide 88 nebilim ya ihtiyarladım işte
Sedat Kinaş Diye bir öğretmenimiz vardı bizim... Öyle asabi öylee korkulası bir öğretmendi...
Bir gün daktilo dersinde; ( ki öğretmenimiz bu dersede giriyordu )
Ve kapı açıldı... ser bakışları ve tahtadan yaptırdığı 30 cm cetveliyle girdi sınıfa Aman Allahım inşallah bana yazdırmaz, inşallah beni takip etmez durumlarındaydık...
Ve bomba her ne hikmetse bende patladı
Seeen dedi
E ben dedim.
Yaz bakim oğlum dedi
ama yazmak ne mümkün... tırsıyorum...
vel hasıl kelam ogün daktilo dersi benim sayemde diğer arkadaşlarımın kurtulmasıyla nihayet buldu... Dersin sonu gelmek bilmiyor yazamıyorum... bi kamyon dayak yedim heralde ellerime öyle aç elinide yok... parmaklar bir arada toplanıyor... ve sedat hocam... taaak diye vuruyor... sanki halı dövüyor... Ama ogün ahtetmiştim bu işi en layıkı ile öğreneceğime... Hocam en son 10 dakikasını şu sözlerle geçirmişti...
Çocuklarım.. sizler birgün gelecek, beni arayacaksınız... sizin üzerinizde bu kadar baskı kurmamı, işinizi tam anlamıyla yapmanızı istememi anlayacaksınız demişti...
Düşünüyorumda belkide 2 parmağım daha olsa onlarıda kullanırdım... Nihayetinde kusursuz şekilde daktilo yazmayı öğrendim F klavyede on parmak
Ya tırstığımdan, yada ellerime gelen tahta cetvelin cazibesinden...
Belki şimdi vefat etmiştir yinede bilemiyorum...
Öldüysen Rahmet, Sağ isen sağlık diliyorum... Seni seviyorum Sedat Hocam
89-90 senesiydi belkide 88 nebilim ya ihtiyarladım işte
Sedat Kinaş Diye bir öğretmenimiz vardı bizim... Öyle asabi öylee korkulası bir öğretmendi...Bir gün daktilo dersinde; ( ki öğretmenimiz bu dersede giriyordu )
Ve kapı açıldı... ser bakışları ve tahtadan yaptırdığı 30 cm cetveliyle girdi sınıfa
Aman Allahım inşallah bana yazdırmaz, inşallah beni takip etmez durumlarındaydık...Ve bomba her ne hikmetse bende patladı
Seeen dedi
E ben dedim.
Yaz bakim oğlum dedi
ama yazmak ne mümkün... tırsıyorum...
vel hasıl kelam ogün daktilo dersi benim sayemde diğer arkadaşlarımın kurtulmasıyla nihayet buldu... Dersin sonu gelmek bilmiyor yazamıyorum... bi kamyon dayak yedim heralde ellerime öyle aç elinide yok... parmaklar bir arada toplanıyor... ve sedat hocam... taaak diye vuruyor... sanki halı dövüyor... Ama ogün ahtetmiştim bu işi en layıkı ile öğreneceğime... Hocam en son 10 dakikasını şu sözlerle geçirmişti...
Çocuklarım.. sizler birgün gelecek, beni arayacaksınız... sizin üzerinizde bu kadar baskı kurmamı, işinizi tam anlamıyla yapmanızı istememi anlayacaksınız demişti...
Düşünüyorumda belkide 2 parmağım daha olsa onlarıda kullanırdım... Nihayetinde kusursuz şekilde daktilo yazmayı öğrendim F klavyede on parmak
Ya tırstığımdan, yada ellerime gelen tahta cetvelin cazibesinden...
Belki şimdi vefat etmiştir yinede bilemiyorum...
Öldüysen Rahmet, Sağ isen sağlık diliyorum... Seni seviyorum Sedat Hocam
