Biliyor musun annecim seni dünyaya getirmek benim belkide sonum olacak...
Bebeğim;
Sana sahip olma konusunda çok büyük sorunlar yaşadım.Çok düşündüm inan bana,senin için en iyisini düşündüm hep…
Ve karar verdim..Evet sana sahip olabilirdim.Belki de 1 kere olsun anne demeni duyabilirdim…
Şuan yanımda değilsin sana dokunamıyorum ama içimdesin,canımın canında seni hissediyorum.
Annecim;
Anne demeni çok istiyorum.Hep hayalini kuruyorum.Elim hep üzerinde…korkuyorum,sana bir şey olacak diye…Gözümden sakındığım,annecim…
İnsan anne olmadan anlamıyormuş be annecim.
Küçücük ellerin,gülüşün ve anne deyişin hep hayalimde…Seni hep rüyalarımda görüyorum annem.
Babanda seni bekliyor.Oda en az ben kadar bağlı sana.
Bunları biliyorsun sen aslında…Her gün işten gelince beni sormadan ‘’Küçüğüm bugün nasıl’’ diyor
Bazen kıskanıyorum seni…Ama hiçbir şey senden vazgeçmemi sağlayamaz.
Bebeğim,biriciğim,annecim…
Kuzum;
Babanın dediği gibi Küçüğüm…
Seni o kadar çok merak ediyoruz ki.Sana dokunmak,Her geçen gün büyüyüşünü hissetmek.o kadar heyecanlandırıyor ki beni…
Biliyor musun annecim seni dünyaya getirmek benim belkide sonum olacak.Sakın üzülme ben her şeye rağmen sana sahip olmak istiyorum…Küçücük bir ihtimale bile razıyım…
Kim bilir beLkide…Senle çıkarım o hastaneden sen,ben ve baban.
Bazen ben uyuduktan sonra babanın ağladığını fark ediyorum…
Üzülme bebeğim o sana sahip olacağı için çok mutlu…
Ama…Beni kaybedeceğini düşünmek onu çok üzüyor…
Bebeğim…
Bunları yazıyorum ve teyzene bırakıyorum…Bunları kaldırabileceğin zaman bunları sana verecek.
Bunları annem bana neden yazmış diye düşünecek olursan
Seni nasıl beklediğimi,sevdiğimi ve o zaman bile yanında olduğumu bil istedim…
Hayat belki de en çok ihtiyacın olan kişiyi ‘’anneni’’ yanından çok erken alacak.Ama sen…hayata inat adın kadar umutlu ol ve karanlığa inat hep ışık saç…
__________________
Sana sahip olma konusunda çok büyük sorunlar yaşadım.Çok düşündüm inan bana,senin için en iyisini düşündüm hep…
Ve karar verdim..Evet sana sahip olabilirdim.Belki de 1 kere olsun anne demeni duyabilirdim…
Şuan yanımda değilsin sana dokunamıyorum ama içimdesin,canımın canında seni hissediyorum.
Annecim;
Anne demeni çok istiyorum.Hep hayalini kuruyorum.Elim hep üzerinde…korkuyorum,sana bir şey olacak diye…Gözümden sakındığım,annecim…
İnsan anne olmadan anlamıyormuş be annecim.
Küçücük ellerin,gülüşün ve anne deyişin hep hayalimde…Seni hep rüyalarımda görüyorum annem.
Babanda seni bekliyor.Oda en az ben kadar bağlı sana.
Bunları biliyorsun sen aslında…Her gün işten gelince beni sormadan ‘’Küçüğüm bugün nasıl’’ diyor
Bazen kıskanıyorum seni…Ama hiçbir şey senden vazgeçmemi sağlayamaz.
Bebeğim,biriciğim,annecim…
Kuzum;
Babanın dediği gibi Küçüğüm…
Seni o kadar çok merak ediyoruz ki.Sana dokunmak,Her geçen gün büyüyüşünü hissetmek.o kadar heyecanlandırıyor ki beni…
Biliyor musun annecim seni dünyaya getirmek benim belkide sonum olacak.Sakın üzülme ben her şeye rağmen sana sahip olmak istiyorum…Küçücük bir ihtimale bile razıyım…
Kim bilir beLkide…Senle çıkarım o hastaneden sen,ben ve baban.
Bazen ben uyuduktan sonra babanın ağladığını fark ediyorum…
Üzülme bebeğim o sana sahip olacağı için çok mutlu…
Ama…Beni kaybedeceğini düşünmek onu çok üzüyor…
Bebeğim…
Bunları yazıyorum ve teyzene bırakıyorum…Bunları kaldırabileceğin zaman bunları sana verecek.
Bunları annem bana neden yazmış diye düşünecek olursan
Seni nasıl beklediğimi,sevdiğimi ve o zaman bile yanında olduğumu bil istedim…
Hayat belki de en çok ihtiyacın olan kişiyi ‘’anneni’’ yanından çok erken alacak.Ama sen…hayata inat adın kadar umutlu ol ve karanlığa inat hep ışık saç…
__________________
