Çocuğuma neden bu kadar öfkeleniyorum?

MEÇHUL

Daimi Üye
Üye
Çocuğuma neden bu kadar öfkeleniyorum?
çocuğuma bağırıyorum çocuğuma çok bağırıyorum cocuguma cok bagiriyorum çocuğum çok yaramaz
Bende bazen yapıyorum bunu hatta sık sık oğluma bağırıyorum çünkü çok yaramaz artık son noktaya gelince kendimi tutamıyorum bağırıyorum:Sİyi bişey değil ama işte elimde değill:S

Çocuğuma neden bu kadar öfkeleniyorum?

İşleri Daha Kötü Yapan Bazı Düşünceler:
Kırıcı ve kontrolden çıkmış bir öfke durumunda, kafanızdan geçenler genellikle yanlış bir takım inançlara dayanan düşüncelerdir.Durumu bir sürecin parçası olarak değil de varılmış ve en son nokta olarak değerlendiririz.Şu an ki sakin ruhsal durumumuzdan yararlanıp,öfke anında bir ebeveynin kapılabileceği olumsuz düşünceleri gözden geçirelim ve bunlara daha akılcı bir açıdan bakalım.
“Benim çocuğum yanlış davranamaz” Artık bunu kabul edin sizin çocuğunuz da yanlış davranır.Bütün çocuklar yanlış davranır.Yanlış davranış da bulunmayan çocuk… bilmiyorum….-hayatımda hiç rastlamadım!Yanlış davranışlarla uğraşmak da ebeveynliğin en temel gereklerinden biridir.Diğer bir değişle çocuklar deneye yanıla öğrenirler- ve bu arada da hata yaparlar.Hiçbir çocuk kuralları bilerek doğmaz.Bu davranışları öğrenmekte bir süreçtir. Bu süreç boyunca, çocuklarımız ailenin,toplumun ve doğanın kurallarını denerler.Ebeveynler olarak bizim görevimiz de, çocuklarımızı bu süreç boyunca yönlendirmektir.Onlara doğruyu yanlışı öğreterek yetişkinliğe geçmelerini sağlamak ve her gelişim aşamasında bunun gereğini yapmaktır.
Aslında bizi öfkelendiren çocuğumuzun davranışı değildir. Biz kendimizi,çocuğumuzun davranışı hakkındaki düşüncelerimiz nedeniyle öfkelendiriyoruz.Bu görüşü belki bir yere asmak istersiniz.
Benim öfkeme neden olan çocuğumun yanlış davranışı değil.Öfkeme neden olan, onun yanlış davranışı ile ilgili düşüncem ve bu davranışa gösterdiğim tepkidir .
Çocuğunuzun yanlış bir davranışı karşısında, çok etkilenebilirsiniz.Ama unutmayın ki bütün çocuklar yanlış davranışlarda bulunurlar ve bütün ebeveynler bunlarla uğraşmak zorundadırlar.
Eğer çocuk gelişimi ile ilgili bilgilere sahip olursanız, çocuğunuzun bazı davranışlarını daha normal karşılayabilirsiniz.Eğer iki yaşındakilerin bağımsızlık mücadelesi içinde oldukları için zaman zaman öfke nöbetlerine tutulduklarını bilirseniz,sadece benim çocuğum çok arsız diye düşünmeyeceksiniz ve böyle bir durumla baş etmek çok daha kolay olacak.
Bir mağazanın ortasında, çocuğunuz bir öfke nöbetine tutulduğunda, sizi izleyen bir yabancı ile ilgili üç yorumda bulunabilirsiniz: Ya hiç çocuğu yoktur ve durumu anlamamıştır, ya çocuğu vardır ve sizi izleyerek durumu nasıl halledeceğinizi öğrenmeye çalışmaktadır ya da bu kişi “Allahtan bu sefer her kesin içinde kendini kaybeden çocuğuyla uğraşan kişi ben değilim!” diye düşünüyordur.
Benim çocuklarım yanlış davranışlarda bulunmaz düşüncesi çok yanlış bir inançtır.Bu inancınızın yerine daha gerçekçi ifadeler geçirmeniz öfkenizi kontrol etmeye yardımcı olacaktır.
*Bütün çocuklar yanlış davranışlarda bulunur.
*Benim çocuğum bu deneyim sonunda bir şeyler öğrenecek.
*Deneme yanılma sürecinde hata bölümü de vardır.
*Benim çocuğum çok normal.Bu tipik bir davranış.
*Bununla baş edebilirim.
*Bu da geçecek.
Bunlar gibi gerçekçi bazı düşünceleri bir kartın üzerine yazıp,cüzdanınıza yerleştirin ve yanlış inançlarınızı canlandırmaya başlarsanız, o zaman tekrar gözden geçirin.Bu yanlış gerçekçi olmayan düşünceler sadece öfkenizi artırır.
Onların yerine gerçekçi cümleleri geçirmek,çocuğunuzun yanlış bir davranışı karşısında tepki değil,sağlıklı bir davranış göstermenizi sağlayacaktır.

 
ben oglumu cok kırıyorum ama hıc laftan anlamıyor farkındayım bagırdıgımda daha beter oluyor fakat o ankı sıtrestle dayanamıyorum .cok uzuluyorum bagırdıgım için ne yapıcam bılmıyorum
 
Geri
Üst