çok çok değişik sözler !! (:

  • Konbuyu başlatan * MuCiZé *
  • Başlangıç tarihi
Aşk bitince nefret ve öfke seni görmek ise pişmanlıktır
 
Batan Bu güneş ile yine akşam oluyor, gönlümün kadehine sensiz bir gün doluyor, giderken bakıyorum da şöyle belkide özgürlüğümün ağırlığı sararken aciz bedenimi senin yokluğun vuruyor şehrime ..
AnıL OrhaN
 
Yürekten gelir ya hani duygular,Satırlara dökmek istersin,Zaman gelir,canın önemi kalmaz,Ama yinede yardan vazgeçemessin,En büyük düşmanın sana yüreğin olur,Fırtınalar koparır içinde,engelleyemezsin,İlk kez tatmışsındır bu duyguyu,Zaman zaman isyan edersin gözyaşın birikip içine akar,Belki de artık en fazla ağlayanlardansın,Güldüğün günlerde olacak elbette,sonuçta sende bir insansın,İstemezsin yare açtığın gözler,yari görmeden kapansın,Sakın kadere isyan edeyim deme,bırakta kader utansın,Hani farkında olmadan düşünceye dalarsın,Dertlerin denizinde boğulacan sanırsın,Kıvrandıkça daha çok batarsın,bir türlü kurtulamazsın,Çareyi umutlarda,hayallerde ararsın,Sen,herşeyden vazgeçtiğim anda tek geriye kalanımsın...
alıntıdır.
 
Allah derki ;Kimi benden çok seversen onu senden alırım... ve ekler, Onsuz yaşayamam deme, seni onsuz da yaşatırım... ve Mevsim geçer, Gölge veren ağaçların dalları kurur, Sabır taşar, Canından saydığın yar bile bir gün el olur... Aklın şaşar, Dostun düşmana dönüşür, Düşman kalkar dost olur, Öyle garip bir dünya... Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur..Düşmem dersin düşersin, Şaşmam dersin şaşarsın... En garibi de budur ya, Öldüm der durur, yine de yaşarsın...!!
 
Yolculuğum seninle başladı benim...

Bilmediğim kentlerin kapısını seninle açtım... Yeni yeni dünyaların olduğunu ve insanın kendi içinde bir yol olduğunu seninle öğrendim... İçimdeki o yolda, takıp koluma seni... Aşka doğru yürüdüm...
Kendimi buldum derinlerimde, yürüdükçe seni daha bir buldum, daha bir içten sarıldım… Keşfedilecek öyle çok şey vardı ki, neye nerden başlayacağımı bilemedim ilk başta… Sordum kendime, sorguladım ben sandığım beni… Neden sakla(n)mıştım bunca yıl hayattan kendimi? Daha vardım işte, nedendi bu sakınışım, neden örtmüştüm üstünü olanlarımın…
Ve aklımda binlerce soru…
Sustum birden...
Alacağım cevaplardan korktum... Anladım ki hep korktum, buydu işte nedeni bütün nedenlerimin…
Anladım ve sustum…
Tutup yeniden elini sımsıkı bu yolda devam ettim başım dimdik…
Artık her şey daha bir aydınlıktı seninle…
Kendimi tanıdım çıkardığın bu yolculukta, tanıdıkça seni buldum keşfettiğim bilinmeyenlerimde…
Kendimi gizlemiştim her şeyden işte, sana saklamıştım kalanlarımı…
Evet, sevgilim, sen benim elimden tuttuğun ve benimle bu yolda ilerlediğin sürece sana çoğalacağım ben… Artarak senin olmaya devam edeceğim…

Yoluma yoldaş olduğun için teşekkür ederim…
 
seni az tanıyorum

Seni az tanıyorum...AZ...Sende fark ettin mi?az dediğin küçücük bir kelime.sadece A ve Z. sadece 2 harf. ama aralarında koca bir alfabe var. o alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlercecümle var. sana yazmak isteyipte yazamadığım sözler bile o 2 harfin arasında... biri başlangıç, biri son... ama sanki birbirleri için yazılmışlar...
 
“Bir yakınını kaybedenin yüreğinde o ilk gün kırk mum yanar, sonra hergün bir tanesi söner. Kırkıncı gün tek bir mum kalmıştır yanan; İşte o hayat boyu sönmez. Ve insan sadece ölümle kaybetmez sevdiklerini…”

- Üstün Dökmen
 
Geri
Üst