Evde Başka Okulda Başka
Çocukların evde başka okulda başka olmaları,bir ölçüye kadar normal karşılanabilir.
Çünkü çocuk için ev ve okul iki farklı dış dünya ve kişiliğin bir parçası da ,bireyin kendini dış dünyaya uydurma sürecinde oluşuyor.Hepimiz birazda bizden beklendiği gibi hissediyor ve davranıyoruz.
İlişkilerimizi şu yada bu ölçüde maskeler ardında yönlendiriyoruz.Kişiliğimizin günlük yaşamın gereksinimlerine karşılık gelen yönünü ifade etmek üzere ‘;persona ‘ kavramını kullanıyor.Çocuğun içinde bulunduğu ortamda kabul görmek üzere farklı tavırlar takınması normal ama,iki ayrı kişiden söz ediliyormuş hissi yaşatacak kadar farklı kişilik özellikleri göstermesi,biraz durup üzerinde düşünmeyi gerektiriyor.
OKUL VE AİLE: Bazı çocukların evde başka , okulda başka görünümlerinin altında ne yatıyor?
Çocuk evde ayrı okulda ayrı tutumla karşılaştığı için ,kendisini ancak farklı davranarak var edebilir.Örneğin okulun iş birliğini öne çıkaran tutumu dolayısıyla ,okul hayatında eve oranla çok daha sakin ,çok daha uyumlu olabiliyor.Yada okulda karşılaştığı ,göreli demokratik ortamı sindiremiyor ve saldırganlaşabiliyor.
Evde başka,okulda başka olgusunu bir bakıma çocuğun içine girdiği bocalama olarak da görüp değerlendirebiliriz.
Okul Aile: Çocukların dikkat çekici ölçüde ,evde başka okulda başka davranmaları acaba tutumlarında sorunlar olduğunu mu gösterir?Tabi ki yüzde yüz böyledir diyemiyoruz.Ama bu tür çocukların çok büyük bir çoğunluğunda,Ana Baba tutumlarının hatalı oluşuna bağlanabiliyor.
Nedir bu hatalı tutumlar,öncelikle çocuklarla kurulan iletişimden bahsetmek isterim;Farkında olalım yada olmayalım ,çocuklarla konuşurken ,onları dinlerken var oluşlarıyla ,var oluşlarını nasıl algıladığımızla ilgili mesajlar veririz.
Okul Aile: Çocuğun farklı karakter özelliklerini göstermesinin okul ve aile ilişkilerindeki yetersizlikten kaynaklanması da mümkün müdür?
Sağlıklı ebeveyn-çocuk ilişkisinde en önemli unsurlardan en önemlisi sesli mesajlar vermesidir.Buna benzer biçimde okul,aile,çocuk üçgeninde çok sağlam kurulması,okul ve ailenin çocuğa farklı mesajlar vermemesi gerekir.Oysa bugün genel olarak okul ve ailenin tutumları arasında uçurumlar var.Bir tarafta otorite,bir tarafta tavizci veya demokratik tutum olunca ,tabi ki çocuğun hissettikleri ve ortaya koyduğu tutum farklı oluyor.
Okul ve ailenin kendini ifade edebilen,başkalarının duygu ve düşüncelerine de açık olup,özgüvenli insanlar yetiştirilmesine izin vererek ortama uyum sağlamaları gerekiyor.
Demokratik ortamda yetişen çocuklar yalnız kendine güvenen ,bağımsız,problem çözebilen atılımcı bireyler olmaları yanında davranış sorunlarını da önemli ölçüde çözerler.
“Eğitim süreci ,dört ayaklı bir masa gibidir.Masanın ayaklarını öğretmenler,idareciler,aileler ve çocuklar oluşturur.Masanın bir ayağı olmayınca olmuyor.Ailelerde eğitime katılmalı.’’
Çünkü çocuk için ev ve okul iki farklı dış dünya ve kişiliğin bir parçası da ,bireyin kendini dış dünyaya uydurma sürecinde oluşuyor.Hepimiz birazda bizden beklendiği gibi hissediyor ve davranıyoruz.
İlişkilerimizi şu yada bu ölçüde maskeler ardında yönlendiriyoruz.Kişiliğimizin günlük yaşamın gereksinimlerine karşılık gelen yönünü ifade etmek üzere ‘;persona ‘ kavramını kullanıyor.Çocuğun içinde bulunduğu ortamda kabul görmek üzere farklı tavırlar takınması normal ama,iki ayrı kişiden söz ediliyormuş hissi yaşatacak kadar farklı kişilik özellikleri göstermesi,biraz durup üzerinde düşünmeyi gerektiriyor.
OKUL VE AİLE: Bazı çocukların evde başka , okulda başka görünümlerinin altında ne yatıyor?
Çocuk evde ayrı okulda ayrı tutumla karşılaştığı için ,kendisini ancak farklı davranarak var edebilir.Örneğin okulun iş birliğini öne çıkaran tutumu dolayısıyla ,okul hayatında eve oranla çok daha sakin ,çok daha uyumlu olabiliyor.Yada okulda karşılaştığı ,göreli demokratik ortamı sindiremiyor ve saldırganlaşabiliyor.
Evde başka,okulda başka olgusunu bir bakıma çocuğun içine girdiği bocalama olarak da görüp değerlendirebiliriz.
Okul Aile: Çocukların dikkat çekici ölçüde ,evde başka okulda başka davranmaları acaba tutumlarında sorunlar olduğunu mu gösterir?Tabi ki yüzde yüz böyledir diyemiyoruz.Ama bu tür çocukların çok büyük bir çoğunluğunda,Ana Baba tutumlarının hatalı oluşuna bağlanabiliyor.
Nedir bu hatalı tutumlar,öncelikle çocuklarla kurulan iletişimden bahsetmek isterim;Farkında olalım yada olmayalım ,çocuklarla konuşurken ,onları dinlerken var oluşlarıyla ,var oluşlarını nasıl algıladığımızla ilgili mesajlar veririz.
Okul Aile: Çocuğun farklı karakter özelliklerini göstermesinin okul ve aile ilişkilerindeki yetersizlikten kaynaklanması da mümkün müdür?
Sağlıklı ebeveyn-çocuk ilişkisinde en önemli unsurlardan en önemlisi sesli mesajlar vermesidir.Buna benzer biçimde okul,aile,çocuk üçgeninde çok sağlam kurulması,okul ve ailenin çocuğa farklı mesajlar vermemesi gerekir.Oysa bugün genel olarak okul ve ailenin tutumları arasında uçurumlar var.Bir tarafta otorite,bir tarafta tavizci veya demokratik tutum olunca ,tabi ki çocuğun hissettikleri ve ortaya koyduğu tutum farklı oluyor.
Okul ve ailenin kendini ifade edebilen,başkalarının duygu ve düşüncelerine de açık olup,özgüvenli insanlar yetiştirilmesine izin vererek ortama uyum sağlamaları gerekiyor.
Demokratik ortamda yetişen çocuklar yalnız kendine güvenen ,bağımsız,problem çözebilen atılımcı bireyler olmaları yanında davranış sorunlarını da önemli ölçüde çözerler.
“Eğitim süreci ,dört ayaklı bir masa gibidir.Masanın ayaklarını öğretmenler,idareciler,aileler ve çocuklar oluşturur.Masanın bir ayağı olmayınca olmuyor.Ailelerde eğitime katılmalı.’’
