arkadaşlar merhaba,
iki gündür okuyorum bu başlık altında yazmış olduklarınızı. aynı durum içindeyim ben de , kafam çok karışık.
10 yıl önceki, üniversitedeki sevgilimle tekrar bir araya geldik. 5 aydır beraberiz, üniversitede iken de 2 seneye yakın beraberlik yaşadık.
bu 10 yıllık süre zarfında, o evlendi boşandı , bir çocuğu var, annesiyle başka bir şehirde yaşıyor, ben de evlendim boşandım, çocuğum yok. Çocuk dolayısıyla da eski esiyle irtibat halinde.
3 sene oldu ikimiz de boşanalı. bu 3 sene içerisinde de önce belirli aralıklarla , sonra da sık sık görüşmeye başladık. ve bugün birlikte benim evimde yaşıyoruz.
yıllar sonra birbirimize tekrar kavuşmanın verdiği heyecanla, aşkla, mutlulukla herşey yolunda ilerliyordu. hayatıma tekrar onu almaya karar verdiğim zaman kendisine söylediğim sey, "tekrar bir araya gelirsek, evlenirim artık seninle" olmuştu. çünkü dile kolay, aradan 10 yıl geçmiş, neler yaşanmış bu süre zarfında, ikimiz de büyümüşüz, sevgimizi aşkımızı hiç kaybetmemişiz... bunda da vardır bir hikmet, "Allahım bizi tekrar bir araya getiriyorsa, bu bizim kaderimiz " dedik... yaşamaya basladık...
ailelerimiz biliyor , ben onun ailesiyle tanıştım, o benim ailemle tanıştı.
artık evlilik kurumuna daha çok yaklaşmıştık ki, (bu da benim ısrar etmem sonucunda yine, anne olmak istiyorum çünkü, bir çocuğum olsun istiyorum, o da bunu biliyor ) evraklar hazırlandı, nikah elbisemi diktirmeye başladım. ne olduysa ondan sonra oldu...
"korkuyorum evlilikten, çok hemde, bana göre değil , icim kalkıyor , bu seninle değil baskasıyla da olsa aynı şekilde" dedi.
hersey çok hızlı gelisiyor, nereye yetişiyoruz , niye koşuyoruz buna doğru dedi.
eski karısının evlilikleri süresince yaşattıklarının acısını ceremesini ben çekiyorum hala, 3 yıl geçmiş boşanalı hala atlatamamış bu korkuyu, ben de boşandım , bende psikologa gittim, ailemle yaşadığım kötü günler de çabası...
her defasında da söyledim, seni hayatıma acı çekelim diye almıyorum, yaşayamadığımız günlerimizi, kaybettiğimiz zamanları, mutluluğumuzu paylaşalım diye yeniden birlikteyiz diye.
ailem , evlenme kararı aldığım zaman karşı çıkmıştı, 10 sene önce bırakıp gitti bu adam seni, bir daha bırakır kızım, iyi düşün demişti.
o kadar emin olduktan sonra zaten, tekrar bir araya gelmiştim onunla, çünkü dersini almıştı , gördüğüm kadarıyla.
megersem olmamış, bir insan neyse oymuş, ne zaman ne de yaşananlar onu değiştirmiyormuş.
Su anda görüşmüyoruz biraz ara verdik, kendimizi toparlamak adına, ama sonrasında ne olacak bilmiyorum. Oldu da düzeldik , toparladık, yarın evlenince yine aynı durumları yaşarsak, yine bu evlilik boğuyor beni, niye evlendim ki vs gibi cümleler kurmaya başlarsa…
