Hayat GÜl Kokulu Bİr SaĞanak Yİne

[Misafir]

Gözlerimin önünde ıslak dağların kabaran yalnızlığı
Ne varsa uçurumlar eşiğinde
Hüzünlerle yalpalayan ne varsa, gözlerimin önünde...
Ve hayat gül kokulu bir sağanak yine
Bir şeyler anlatmak istiyor hayat
Ve alıp götürmek bir şeyleri kurt sofralarına
Gün batıyor! Gün batıyor!
Paslı bir sevinç oluyor yalnızlığım
Unutuyorum sevgilim suretini
Durgunluğun ''niçin'' di unutuyorum
Gün batıyor!
Ürkek yıldızlar dolanıyor yalnızlığıma
Umrumda değil ne yağmur ne ayaz
Ne de kerpiç kokusu havada
Unutuyorum sabaha kadar, gün batıyor!
Sonra bir akasyayı okşuyor gözlerim
Geciken sabahlara koşuyor kuşlar gözlerimin önünde
Ve hayat gül kokulu bir sağanak yine...


YILMAZ ODABAŞI