ka erkek isimleri
alman erkek isimleri alman isimleri erkek kız kurdu
Kaan: hükümdar
çin ve moğol hükümdarlarına verilen ad
Kaan/kağan: hükümdar, hanların hanı
Kab: topuk kemiği, aşık kemiği anlamında
şeref, şan, onur anlamında kullanılır
Kaban: savaşçı, kukuletalı palto
Kabil: olabilir
Kadagan: şiddetli, emir
Kağan: hakan, kaan, hükümdar
Kadem: uğur
ayak adımı
yarım arşın
Kademran: ilerleyen
Kadı: hüküm, karar, hakimlik
seri devlette mahkeme reisi, ilim sahibi yetkili
Kadreddin: dinin kudreti, gücü
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Kadri: değer, kıymetle ilgili
itibar
Kadrican: değerli, itibarlı, can, ruh
kadri ve can isimlerinden meydana gelen birleşik isim
Kadrihan: değerli hükümdar, yönetici
Kadim: eski
başlangıcı olmayan
Kadir: kuvvetli, güç sahibi
değer, onur, şeref
Kadirbillah: Allah' la güçlenen
gücünü Allahtan alan
abbasi halifesi
Kadirhan: değerli ve güçlü hükümdar
Kadirşah: güçlü, kuvvetli hükümdar, padişah
kadir ve şah kelimelerinden türetilmiş birleşik isimdir
Kafi: el veren, yeter, yetecek, yetişen, kifayet eden
Kahhar: ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici, batırıcı
Allah' ın isimlerinden
isim olarak kullanılmaz
Kahraman: bir olayın baş kişisi
savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Kahta: fırat nehri kollarından birinin adı, malatya' da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır
Kahya: efendi, emir
ev sahibi, aile reisi
çiftlik yöneticisi
Kahir: yok eden, ezici kuvvet
Kakınç: darbe, vuruş
Kalagay: kırmızı renk
Kalender: gösterişsiz, sade yaşamaktan yana olan
alçak gönülü
Kalfa: hiç bir şey için titizlik göstermeyen kimse
Kalgay: izci başı
Kalhan: izci kumandanı
kırım hanlığında veliahta verilen unvan
kahramanoğulları' nın han soyundan, ceddi de kalhan adını taşımaktadır
Kalkan: siper
Kam: hekim, tabip
Kamacı: kama yapan kimse
Kaman: dağların zirvesine yakın olan kimse
Kamar: doktor
Kambay: doktor, hekim, tabip
Kamber: sadık hizmetkar
hz. ali' nin kölesinin adı
Kamber-kanber: halife ali' nin yanından hiç ayrılmayan kölesi
Kamet: endam
Kamran: isteğine kavuşmuş olan
Kamu: bütün, hep, cümle
Kamver: isteğine kavuşmuş, mutlu
Kami: arzu, istek
Kamil: tam, eksiksiz, olgun
olgun
Kanat: kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları
Kanber: sadık hizmetçi
Kandemir: kan+demir=kanmış tok demir anlamında
güçlü soydan gelen
Kaner: yiğit soydan gelen
Kanık: kanaatkar
Kanıkor: sıcakkanlı insan
Kanıt: belge, delil
Kansu: çerkez memluk beyi, çin'de bir il, memluk sultanlığının son çerkez sultanı
Kantara: köprü, özellikle taşkan yapılmış
su yolu, bend, hisar anlamına da gelir
Kantaşı: kanı durdurmaya yarayan yeşil bir taş
Kanteper: bir çeşit ot
KanTürk: Türk soyundan olan
Kanun: kaide, kural
Kanver: kanını ver, asil
Kani: dokunaklı söz söyleyen
Kapagan: bilgehanın babası
Kapar: akıl, ruh
Kapçak: kale duvarlarına çakılan büyük çengel
Kapkın: ansızın yakalayıp alabilen, ısırıp parçalayan, hemen kapan, alan, kapgın, kapan
Kaplan: yırtıcı hayvan
Kapsam: bir geminin sevk ve idare sorumlusu
şehirlerarası otobüs şoförü
baş pilot
Kaptan: gemideki en yüksek görevli
takım başı
Kara: siyah renk, denizle örtülü olmayan bölüm
Karaalp: esmer yiğit
Karabatak: bir deniz kuşu
Karabaş: kul, köle
Karabey: esmer, rengi karaya çalan bey
Karaboğa: unvan
Karaboğaz: küçük bir kuş
Karabuğday: Türkmen buğdayı
Karabuğra: esmer, erkek deve
Karaburçak: kara buğday
Karabörü: kara kurt
Karacabey: kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi
Karacakurt: bileşik isim
Karacan: esmer
küçük ağaçcık
gözü pek dost
Karaçar: kötü ruhlar
Karadağ: özel isim
Karadeniz: özel isim
Karadüzen: bileşik isim
Karaelmas: siyah elmas
Karaer: esmer yiğit
Karagede: özel isim
Karagüç: kara kuvvet
Karagöz: kara gözlü kimse
Karahan: anadolu'da kurulmuş olan bir devlet
tarihte bazı hanlara verilen ad
Karakalpak: özel isim
Karakan: bir tür dağ ağacı
Karakaya: siyah kaya
Karakaş: kara kaşları olan
Karakoç: bileşik isim
Karakoca: saçı ve sakalı ağarmayan kimse
Karakoncolos: gerçekte olmayan vahşi bir hayvan
Karakoyun: bileşik isim
Karakoyunlu: özel isim
Karakucak: en eski Türk güreşçi
Karakul: bileşik isim
Karakulak: bileşik isim
Karakurt: tırpan kurdu
Karakuş: kartaldan daha büyük bir kuş
Karaman: karayağız renkte insan
Karamuk: bir bitki
Karamut: talihsizlik
Karamürsel: özel isim
Karan: kahraman, yürekli
karanlık
Karanalp: esmer, karayağız, yiğit
Karanı: orta anadolu' da bir köy
veysel karani' nin doğduğu yer
Karaoğlan: esmer delikanlı
Karasu: şiddetli akan ırmak
ağır akan su
çoğunlukla gözün içi basıncının çoğalmasıyla kendini gösteren körlüğe neden olabilen bir göz hastalığı
Karasüyek: özel isim
Karataban: kılıç yapımında kullanılan bir demir
Karatan: sabahın şafak sökmeden önceki zamanı
Karatay: anadolu selçuklu devlet adamı
yaşlı, pir
Karataş: siyah taş
Karateğin: amuderya' yı vücuda getiren nehirlerden surhab üzerinde önemli bir kent
Karatün: karanlık gece
Karayağız: kara benizli
Karayandık: bir çeşit diken
Karayel: kuzey rüzgarı
Karayılan: bileşik isim
Karayıp: kara ayıptan bozmadır
Karçak: pençe
Karçanak: cimri, hasis
Karcıga: şahin, kartal
Kardeş: karındaş, çocukların birbirine göre adı
Kardide: iş bilir, uyanık, tecrübeli
Karer: kar renkli, ak yiğit
Kargı: mızrak
Kargın: odun rendesi
Kargınalp: coşkulu, taşkın, hareketli yiğit
Karhan: karların hükümdarı anlamında
Karık: sapanın açtığı çizgi
Karıksız: arık, saf, temiz
Karlık: sıcak mevsimler için karların depo edildiği yerler
kar kuyusu
Karluk: Türk boylarından biri
Karlukhan: Türk boylarından biri
Karneyn: iki boynuz
büyük iskender
Kartal: yüksek kayalarda yaşayan yırtıcı bir kuş
bilinen yırtıcı kuş
Kartay: pir, yaşlı
kar gibi beyaz tay
Kartekin: yaşlı, pir
Karun: çok zengin kimse
Kasal: hatır, izzetinefis
Kasem: yemin etmek
bölmek
Kasım: yılın 11. ayı
bölen, taksim eden
Kaska: kahramanca
Kasib: kesbeden, kazanan, kazanç sahibi
Katade: 13. yy' dan itibaren mekke' de hakim olan şeriflerin atasına verilen ad
Katagan: siper
Katib: yazıcı, bir kuruluşta yazı işleriyle vazifeli kimse, sekreter
osmanlı devletinde divanın resmi yazıların yazan vazifeli
devlet memuru
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Katip: yazman
Kavas: koruyan, koruyucu
Kavçın: misafir
Kavram: bir nesnenin zihindeki soyut ve güzel tasarımı, mefhum
nesnelerin ya da olayların ortak özelliklerini kapsayan ve ortak bir ad alatında toplayan genel tasarım
Kavruk: kavrulmuş olan
kara sevdalı
Kavuşum: yeryuvarlığı bir uçta kalmak üzere yerin güneşin ve herhangi bir gezegenin bir doğru üzerine gelmeleri
içtima
Kavi: yakar, yakıcı
kuvvetli, güçlü
sağlam, inanılır
zengin, varlıklı
Kavis: yay
gökyüzü, ay, burcu
Kaviy: kuvvetli, güçlü, dayanıklı, metin muhkem, sağlam
şiddetli, zorlu
kudret sahibi herşeye gücü yeten cenab-ı hakk' ın güzel isimlerinden biri
Kaya: büyük ve sert taş kütlesi
Kayaalp: kaya gibi sert yiğit
Kayacan: kaya gibi güçlü dost
Kayaer: kaya gibi güçlü yiğit
Kayahan: güçlü, sert hükümdar
Kayan: akar gibi yer değiştiren, kayıcı
Kayansel: akarsu, sel
yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar
Kayar: gurur
KayaTürk: kaya gibi sağlam ve sert Türk
Kaid: rehber, kumandan
atlan yedekte götüren
oturan, ikamet eden
Kaygısız: endişesiz, aldırış etmeyen
Kaygun: etkili, hüzünlü, dokunaklı
akdoğan
Kayhan: güçlü hükümdar
Kayı: kar fırtınası
Kayıhan: güçlü hükümdar
Kayın: orman ağacı
Kayın-ata: kaynata
Kayıtbay: ünlü mısır ve suriye sultanı
Kaim: duran, ayakta duran
bir şeyi yapan, icra eden
Allah' ın emrini ifa eden
Kayman: bir çeşit timsah
Kaymaz: dağ eteği
Kaynak: pınar, memba
Kayraalp: iyiliksever, yiğit
Kayrabay: iyiliksever, saygın kimse
Kayrahan: iyiliksever, yiğit
Kayrak: ekime elverişli olmayan toprak
yassı, düz taş
Kayral: kayrılmış kimse
gözetilen esirgenen
Kayran: orman içindeki ağaçsız çıplak alan
Kayrar: orman içindeki ağaçsız kalan
kayan yer
ince çakıllı, kumlu toprak
Kayru: geri, arka
Kays: leyla ile mecnun hikayesinin erkek kahramanı olan mecnun-i amiri' nin asıl adı
umman denizi' nde küçük bir ada
Kayser: roma ve bizans (alman) imparatorunun lakabı
daha çok unvan olarak kullanılır
Kaytun: özel isim
Kayyum: gökleri, yeri ve herşeyi tutan
herşeyin varlık sahibi olabilmesi için gerekeni veren
Allah' ın isimlerinden
Kaza: hüküm karar verme, emir tesbit vs
Kazak: göçebe akıncı
rusya' da yaşayan bir Türk kavmi
genç, taze
inatçı
Kazakhan: göçebe, akıncı
rusya' da yaşayan bir Türk kavmi
genç, taze
inatçı
Kazan: su çevrisi, girdap
Kazanhan: özel isim
Kazım: kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen
Kaşdaş: arkadaş
Kaşka: güçlü, kuvvetli
Kaşif: keşfeden, bulup çıkaran
Kaan: hükümdar
çin ve moğol hükümdarlarına verilen ad
Kaan/kağan: hükümdar, hanların hanı
Kab: topuk kemiği, aşık kemiği anlamında
şeref, şan, onur anlamında kullanılır
Kaban: savaşçı, kukuletalı palto
Kabil: olabilir
Kadagan: şiddetli, emir
Kağan: hakan, kaan, hükümdar
Kadem: uğur
ayak adımı
yarım arşın
Kademran: ilerleyen
Kadı: hüküm, karar, hakimlik
seri devlette mahkeme reisi, ilim sahibi yetkili
Kadreddin: dinin kudreti, gücü
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır
Kadri: değer, kıymetle ilgili
itibar
Kadrican: değerli, itibarlı, can, ruh
kadri ve can isimlerinden meydana gelen birleşik isim
Kadrihan: değerli hükümdar, yönetici
Kadim: eski
başlangıcı olmayan
Kadir: kuvvetli, güç sahibi
değer, onur, şeref
Kadirbillah: Allah' la güçlenen
gücünü Allahtan alan
abbasi halifesi
Kadirhan: değerli ve güçlü hükümdar
Kadirşah: güçlü, kuvvetli hükümdar, padişah
kadir ve şah kelimelerinden türetilmiş birleşik isimdir
Kafi: el veren, yeter, yetecek, yetişen, kifayet eden
Kahhar: ziyadesiyle kahreden, kahredici, yok edici, batırıcı
Allah' ın isimlerinden
isim olarak kullanılmaz
Kahraman: bir olayın baş kişisi
savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Kahta: fırat nehri kollarından birinin adı, malatya' da aynı isimle yerleşim bölgesi vardır
Kahya: efendi, emir
ev sahibi, aile reisi
çiftlik yöneticisi
Kahir: yok eden, ezici kuvvet
Kakınç: darbe, vuruş
Kalagay: kırmızı renk
Kalender: gösterişsiz, sade yaşamaktan yana olan
alçak gönülü
Kalfa: hiç bir şey için titizlik göstermeyen kimse
Kalgay: izci başı
Kalhan: izci kumandanı
kırım hanlığında veliahta verilen unvan
kahramanoğulları' nın han soyundan, ceddi de kalhan adını taşımaktadır
Kalkan: siper
Kam: hekim, tabip
Kamacı: kama yapan kimse
Kaman: dağların zirvesine yakın olan kimse
Kamar: doktor
Kambay: doktor, hekim, tabip
Kamber: sadık hizmetkar
hz. ali' nin kölesinin adı
Kamber-kanber: halife ali' nin yanından hiç ayrılmayan kölesi
Kamet: endam
Kamran: isteğine kavuşmuş olan
Kamu: bütün, hep, cümle
Kamver: isteğine kavuşmuş, mutlu
Kami: arzu, istek
Kamil: tam, eksiksiz, olgun
olgun
Kanat: kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organları
Kanber: sadık hizmetçi
Kandemir: kan+demir=kanmış tok demir anlamında
güçlü soydan gelen
Kaner: yiğit soydan gelen
Kanık: kanaatkar
Kanıkor: sıcakkanlı insan
Kanıt: belge, delil
Kansu: çerkez memluk beyi, çin'de bir il, memluk sultanlığının son çerkez sultanı
Kantara: köprü, özellikle taşkan yapılmış
su yolu, bend, hisar anlamına da gelir
Kantaşı: kanı durdurmaya yarayan yeşil bir taş
Kanteper: bir çeşit ot
KanTürk: Türk soyundan olan
Kanun: kaide, kural
Kanver: kanını ver, asil
Kani: dokunaklı söz söyleyen
Kapagan: bilgehanın babası
Kapar: akıl, ruh
Kapçak: kale duvarlarına çakılan büyük çengel
Kapkın: ansızın yakalayıp alabilen, ısırıp parçalayan, hemen kapan, alan, kapgın, kapan
Kaplan: yırtıcı hayvan
Kapsam: bir geminin sevk ve idare sorumlusu
şehirlerarası otobüs şoförü
baş pilot
Kaptan: gemideki en yüksek görevli
takım başı
Kara: siyah renk, denizle örtülü olmayan bölüm
Karaalp: esmer yiğit
Karabatak: bir deniz kuşu
Karabaş: kul, köle
Karabey: esmer, rengi karaya çalan bey
Karaboğa: unvan
Karaboğaz: küçük bir kuş
Karabuğday: Türkmen buğdayı
Karabuğra: esmer, erkek deve
Karaburçak: kara buğday
Karabörü: kara kurt
Karacabey: kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi
Karacakurt: bileşik isim
Karacan: esmer
küçük ağaçcık
gözü pek dost
Karaçar: kötü ruhlar
Karadağ: özel isim
Karadeniz: özel isim
Karadüzen: bileşik isim
Karaelmas: siyah elmas
Karaer: esmer yiğit
Karagede: özel isim
Karagüç: kara kuvvet
Karagöz: kara gözlü kimse
Karahan: anadolu'da kurulmuş olan bir devlet
tarihte bazı hanlara verilen ad
Karakalpak: özel isim
Karakan: bir tür dağ ağacı
Karakaya: siyah kaya
Karakaş: kara kaşları olan
Karakoç: bileşik isim
Karakoca: saçı ve sakalı ağarmayan kimse
Karakoncolos: gerçekte olmayan vahşi bir hayvan
Karakoyun: bileşik isim
Karakoyunlu: özel isim
Karakucak: en eski Türk güreşçi
Karakul: bileşik isim
Karakulak: bileşik isim
Karakurt: tırpan kurdu
Karakuş: kartaldan daha büyük bir kuş
Karaman: karayağız renkte insan
Karamuk: bir bitki
Karamut: talihsizlik
Karamürsel: özel isim
Karan: kahraman, yürekli
karanlık
Karanalp: esmer, karayağız, yiğit
Karanı: orta anadolu' da bir köy
veysel karani' nin doğduğu yer
Karaoğlan: esmer delikanlı
Karasu: şiddetli akan ırmak
ağır akan su
çoğunlukla gözün içi basıncının çoğalmasıyla kendini gösteren körlüğe neden olabilen bir göz hastalığı
Karasüyek: özel isim
Karataban: kılıç yapımında kullanılan bir demir
Karatan: sabahın şafak sökmeden önceki zamanı
Karatay: anadolu selçuklu devlet adamı
yaşlı, pir
Karataş: siyah taş
Karateğin: amuderya' yı vücuda getiren nehirlerden surhab üzerinde önemli bir kent
Karatün: karanlık gece
Karayağız: kara benizli
Karayandık: bir çeşit diken
Karayel: kuzey rüzgarı
Karayılan: bileşik isim
Karayıp: kara ayıptan bozmadır
Karçak: pençe
Karçanak: cimri, hasis
Karcıga: şahin, kartal
Kardeş: karındaş, çocukların birbirine göre adı
Kardide: iş bilir, uyanık, tecrübeli
Karer: kar renkli, ak yiğit
Kargı: mızrak
Kargın: odun rendesi
Kargınalp: coşkulu, taşkın, hareketli yiğit
Karhan: karların hükümdarı anlamında
Karık: sapanın açtığı çizgi
Karıksız: arık, saf, temiz
Karlık: sıcak mevsimler için karların depo edildiği yerler
kar kuyusu
Karluk: Türk boylarından biri
Karlukhan: Türk boylarından biri
Karneyn: iki boynuz
büyük iskender
Kartal: yüksek kayalarda yaşayan yırtıcı bir kuş
bilinen yırtıcı kuş
Kartay: pir, yaşlı
kar gibi beyaz tay
Kartekin: yaşlı, pir
Karun: çok zengin kimse
Kasal: hatır, izzetinefis
Kasem: yemin etmek
bölmek
Kasım: yılın 11. ayı
bölen, taksim eden
Kaska: kahramanca
Kasib: kesbeden, kazanan, kazanç sahibi
Katade: 13. yy' dan itibaren mekke' de hakim olan şeriflerin atasına verilen ad
Katagan: siper
Katib: yazıcı, bir kuruluşta yazı işleriyle vazifeli kimse, sekreter
osmanlı devletinde divanın resmi yazıların yazan vazifeli
devlet memuru
Türk dili kuralı açısından "d/t" olarak kullanılmaktadır
Katip: yazman
Kavas: koruyan, koruyucu
Kavçın: misafir
Kavram: bir nesnenin zihindeki soyut ve güzel tasarımı, mefhum
nesnelerin ya da olayların ortak özelliklerini kapsayan ve ortak bir ad alatında toplayan genel tasarım
Kavruk: kavrulmuş olan
kara sevdalı
Kavuşum: yeryuvarlığı bir uçta kalmak üzere yerin güneşin ve herhangi bir gezegenin bir doğru üzerine gelmeleri
içtima
Kavi: yakar, yakıcı
kuvvetli, güçlü
sağlam, inanılır
zengin, varlıklı
Kavis: yay
gökyüzü, ay, burcu
Kaviy: kuvvetli, güçlü, dayanıklı, metin muhkem, sağlam
şiddetli, zorlu
kudret sahibi herşeye gücü yeten cenab-ı hakk' ın güzel isimlerinden biri
Kaya: büyük ve sert taş kütlesi
Kayaalp: kaya gibi sert yiğit
Kayacan: kaya gibi güçlü dost
Kayaer: kaya gibi güçlü yiğit
Kayahan: güçlü, sert hükümdar
Kayan: akar gibi yer değiştiren, kayıcı
Kayansel: akarsu, sel
yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar
Kayar: gurur
KayaTürk: kaya gibi sağlam ve sert Türk
Kaid: rehber, kumandan
atlan yedekte götüren
oturan, ikamet eden
Kaygısız: endişesiz, aldırış etmeyen
Kaygun: etkili, hüzünlü, dokunaklı
akdoğan
Kayhan: güçlü hükümdar
Kayı: kar fırtınası
Kayıhan: güçlü hükümdar
Kayın: orman ağacı
Kayın-ata: kaynata
Kayıtbay: ünlü mısır ve suriye sultanı
Kaim: duran, ayakta duran
bir şeyi yapan, icra eden
Allah' ın emrini ifa eden
Kayman: bir çeşit timsah
Kaymaz: dağ eteği
Kaynak: pınar, memba
Kayraalp: iyiliksever, yiğit
Kayrabay: iyiliksever, saygın kimse
Kayrahan: iyiliksever, yiğit
Kayrak: ekime elverişli olmayan toprak
yassı, düz taş
Kayral: kayrılmış kimse
gözetilen esirgenen
Kayran: orman içindeki ağaçsız çıplak alan
Kayrar: orman içindeki ağaçsız kalan
kayan yer
ince çakıllı, kumlu toprak
Kayru: geri, arka
Kays: leyla ile mecnun hikayesinin erkek kahramanı olan mecnun-i amiri' nin asıl adı
umman denizi' nde küçük bir ada
Kayser: roma ve bizans (alman) imparatorunun lakabı
daha çok unvan olarak kullanılır
Kaytun: özel isim
Kayyum: gökleri, yeri ve herşeyi tutan
herşeyin varlık sahibi olabilmesi için gerekeni veren
Allah' ın isimlerinden
Kaza: hüküm karar verme, emir tesbit vs
Kazak: göçebe akıncı
rusya' da yaşayan bir Türk kavmi
genç, taze
inatçı
Kazakhan: göçebe, akıncı
rusya' da yaşayan bir Türk kavmi
genç, taze
inatçı
Kazan: su çevrisi, girdap
Kazanhan: özel isim
Kazım: kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen
Kaşdaş: arkadaş
Kaşka: güçlü, kuvvetli
Kaşif: keşfeden, bulup çıkaran
