kestim yüreğimin ,bileğini
Seni sevmenin acısını yaşadım ben hep. Seni sevmenin zorluğunu çektim ama bilemezdim seni sensiz yaşamanın ölümcül darbesini...
Siz çaresizlik nedir bilir misiniz?
Boynunu büküp uzaklaşmayı yada sessiz bir gemi gibi limandan mecburen ayrılmak zorunda kalmanın ne olduğunu bilir misiniz?
Bir alev gibi yanan yüreği susturmak zorunda olmanın, yüreğine ağır bir taş koyup bastırmanın ne demek olduğunu
Zordur, hem de çok zor
Her sevgi bir ömür bitirir, her sevgi senden bir şey alıp götürür ama çaresizlik işte o bambaşkadır seni damla damla eritir yok eder
Ateş mumu nasıl eritirse, kar nasıl avuçlarında erirse işte öyle erirsin ama elinden bir şey gelmez önünde sıra sıra koca dağlar engelin olur istesen de ulaşamazsın, çırpınırsın ama nafiledir her kanat çırpışın
Her çırptığın kanatta yorgun düşersin, yüreğin acır, ömründen bir sayfa daha devrilir sessiz ve mağrur ama gururludur zaten o gurur değil midir bizi bitiren yada sevgileri yok eden
Nice sevgiler o gurur yüzünden yok olmadı mı ya da yok olmak zorunda bırakılmadı mı(?)
Neden sevgiyi yaşamak varken hep susuyoruz neden mutlu olmak varken kendimize acıları yakıştırıyoruz bilmiyorum ama sanırım acıdan istemesek de hoşlanıyoruz bizler acımasızız zorla acı çektiriyoruz kendi benliklerimize
Aşka gereken değeri veremiyoruz yada önümüze bazen öyle bir engel çıkıyor ki; duvara son sürat çarpan araba gibi dağılıveriyoruz
Her zerremiz paramparça oluyor tamiri mümkün olmayan yürek sonunda pes ediyor ve tüm varlığını hayata ve ona açılan kapılara kapatıveriyor
Sonrası mı; sonrası koca bir boşluk hissiz ve kupkuru...
Seni sevmenin acısını yaşadım ben hep. Seni sevmenin zorluğunu çektim ama bilemezdim seni sensiz yaşamanın ölümcül darbesini...
Siz çaresizlik nedir bilir misiniz?
Boynunu büküp uzaklaşmayı yada sessiz bir gemi gibi limandan mecburen ayrılmak zorunda kalmanın ne olduğunu bilir misiniz?
Bir alev gibi yanan yüreği susturmak zorunda olmanın, yüreğine ağır bir taş koyup bastırmanın ne demek olduğunu
Zordur, hem de çok zor
Her sevgi bir ömür bitirir, her sevgi senden bir şey alıp götürür ama çaresizlik işte o bambaşkadır seni damla damla eritir yok eder
Ateş mumu nasıl eritirse, kar nasıl avuçlarında erirse işte öyle erirsin ama elinden bir şey gelmez önünde sıra sıra koca dağlar engelin olur istesen de ulaşamazsın, çırpınırsın ama nafiledir her kanat çırpışın
Her çırptığın kanatta yorgun düşersin, yüreğin acır, ömründen bir sayfa daha devrilir sessiz ve mağrur ama gururludur zaten o gurur değil midir bizi bitiren yada sevgileri yok eden
Nice sevgiler o gurur yüzünden yok olmadı mı ya da yok olmak zorunda bırakılmadı mı(?)
Neden sevgiyi yaşamak varken hep susuyoruz neden mutlu olmak varken kendimize acıları yakıştırıyoruz bilmiyorum ama sanırım acıdan istemesek de hoşlanıyoruz bizler acımasızız zorla acı çektiriyoruz kendi benliklerimize
Aşka gereken değeri veremiyoruz yada önümüze bazen öyle bir engel çıkıyor ki; duvara son sürat çarpan araba gibi dağılıveriyoruz
Her zerremiz paramparça oluyor tamiri mümkün olmayan yürek sonunda pes ediyor ve tüm varlığını hayata ve ona açılan kapılara kapatıveriyor
Sonrası mı; sonrası koca bir boşluk hissiz ve kupkuru...
Son düzenleme:
