Ölü Ruhlar Gezegeni
.
“Sınırlar değişecek” diyorlar… “Coğrafi haritalar yeniden belirlenecek” diyorlar…
İnsanlığın kalbindeki vahşet arzusu bitmedikten sonra sınırlar değişmiş kimin umurunda…
“Sınırlar değişecek” deyince hemen şunu düşünün:
Daha çok kan akacak. Daha çok çocuk ölecek. Daha çok kadın ölecek. Yani en çok insan ölecek. İnsanoğlu kendi kendini öldürerek değiştirebiliyor çünkü sınırlarını. Üstelik çok çarpıcıdır, internet gibi bir sınırsızlık varken hala sınırlardan bahsedilmesi…
Geçelim…
Yani bazı ülkeler biraz daha büyüyecek… Bazı ülkeler biraz daha küçülecek…
Toprak insan hayatının ruh gibi bir parçası olmaktan çıkmadıktan sonra ölüm kusan makineye dönüşen insan hiçbir zaman durmayacak!
Yaşarken kimseye kendi toprağı yetmiyor. Hep başkasının toprakları var gözünde.
Oysa cansız bir bedenin hiçbir şeye ihtiyacı yok. Hatta öyle ki ruhunu kaybetmiş bedenler grayderlerle ve toplu halde gömülebiliyor. İlkel dönemlerde bile böylesi bir vahşete tanık olmadı insanoğlu.
Rusya buraya saldırmış… Amerika şöyle yapmış… Gürcistan’da bilmem ne olmuş…
İnsanın aklı almıyor değil mi? Bütün bu şöyle yapmış böyle olmuşlarda binlerce insanın ölümü duruyor… Hem öylesine duruyor ki, adeta bize yaptığınız yanlış diye kanlı haykırışlar hediye ediyor. Ne ağır bir yenilgi. Ne ağır bir yenilgi…
Sanki bütün insanlık dinden, inandığı yüce yaratıcıdan çıkmış gibi…
Sınırlar değişecek… Coğrafi haritalar yeniden çizilecek…
Daha çok öleceğiz yani… En çok biz öleceğiz…
Çoğu zaman, inandığımız meleklerin bir yerlerden bize bakıp, bizim için bize gözyaşı döktüğünü düşünüyorum. Bunu hep düşünüyorum.
***
Bir çocuğu alnından vuruyorsun. Bravo(!)
“20 Mart 2003'te ABD güçleri, okyanusun ötesinden çıkıp Irak'ı işgal etti. O günden bu yana 5 yıl geçti. Bugün küçük Muhammed'in ne onu sevecek ailesi, ne de dünyayı görecek gözleri kaldı. Ama hepsi bu kadar da değil. Küçük Muhammed 2 yıldan beri ülkesinden çok uzaklarda, okyanusun ötesinde, ülkesini işgal edenlerin ülkesinde, evlatlık... Onu evlat edinen Amerikalı aile şimdi gözlerini tedavi etmeye çalışıyor. Bir daha hiç göremeyecek. Ama en azından tamemen kapanan gözlerinin yerine takma gözler yerleştirilecek. Bir gözü başarıyla ameliyat edildi. Sıra diğerine geldi.”
***
Bir kadına hunharca tecavüz ediyorsun. Süpersin(!)
“Keskin nişancıların hedefinde, güzel yüzlerinden rujlarını eksik etmeyen Bosnalı kadınlar. Saraybosnalı bir kadın, bu süsün nedenini şu sözlerle açıklamıştı: ‘‘Yabancı basın burada. Resimlerimizi çekiyorlar. Dünya bizi bakımsız görmesin. Teslim olduğumuzu sanmasınlar.”
***
Bir yaşlı adamın şakağına silahının kabzasıyla vuruyorsun. Harikasın(!)
“Kafkasya'da 20 yıl aradın sonra yeniden kan döküldü Gürcistan'ın ayrılıkçı bölgesi Güney Osetya'daki Rus barış gücü askerlerinin Komutanı Murad Kulahmedov, başkent Tshinvali'nin ''yerle bir edildiğini'' söyledi”.
Gencecik bir çocuğun eline silah verip insan öldürmesi için hayatın içine salıyorsun. Muhteşemsin(!)
Sınırlar değişecek. Kimi daha çok toprak sahibi olacak. Kiminin toprağı azalacak.
Bu kanlı macera böyle sürüp gidecek ve biz “Niye huzursuzuz?” diye başımızı taşlara vuracağız. Haykıracağız…
Bu insanlığın huzuru niye yok?
Olmaz.
Çünkü sen canlıları öldürdüğün sürece onların ruhu, kanayan ama senin bir türlü göremediğin vicdanın olarak içinde yaşamayı sürdürüyor da ondan. Üstelik bu vicdan içine, kalbine en acıyan yerlerine tırnaklarını geçirip aşağıya, yukarıya, sağa ve sola seni içinden yırtıyor. Niye anlamıyorsun.
Niye anlamıyorsun. Bulunduğun yer sana yeter. Yeter ki, bulunduğun yerin neresi olduğunu bir kez olsun anlamaya çalış. Bir kez…
Bir kez kendini kandırma…
Burası dünya değil “Ölü Ruhlar Gezegeni!” Üstelik bunu sakın bir edebiyat, bir film repliği sanatsal bir şey sanma. Tamamen gerçek bu, anla artık, anla
.
“Sınırlar değişecek” diyorlar… “Coğrafi haritalar yeniden belirlenecek” diyorlar…
İnsanlığın kalbindeki vahşet arzusu bitmedikten sonra sınırlar değişmiş kimin umurunda…
“Sınırlar değişecek” deyince hemen şunu düşünün:
Daha çok kan akacak. Daha çok çocuk ölecek. Daha çok kadın ölecek. Yani en çok insan ölecek. İnsanoğlu kendi kendini öldürerek değiştirebiliyor çünkü sınırlarını. Üstelik çok çarpıcıdır, internet gibi bir sınırsızlık varken hala sınırlardan bahsedilmesi…
Geçelim…
Yani bazı ülkeler biraz daha büyüyecek… Bazı ülkeler biraz daha küçülecek…
Toprak insan hayatının ruh gibi bir parçası olmaktan çıkmadıktan sonra ölüm kusan makineye dönüşen insan hiçbir zaman durmayacak!
Yaşarken kimseye kendi toprağı yetmiyor. Hep başkasının toprakları var gözünde.
Oysa cansız bir bedenin hiçbir şeye ihtiyacı yok. Hatta öyle ki ruhunu kaybetmiş bedenler grayderlerle ve toplu halde gömülebiliyor. İlkel dönemlerde bile böylesi bir vahşete tanık olmadı insanoğlu.
Rusya buraya saldırmış… Amerika şöyle yapmış… Gürcistan’da bilmem ne olmuş…
İnsanın aklı almıyor değil mi? Bütün bu şöyle yapmış böyle olmuşlarda binlerce insanın ölümü duruyor… Hem öylesine duruyor ki, adeta bize yaptığınız yanlış diye kanlı haykırışlar hediye ediyor. Ne ağır bir yenilgi. Ne ağır bir yenilgi…
Sanki bütün insanlık dinden, inandığı yüce yaratıcıdan çıkmış gibi…
Sınırlar değişecek… Coğrafi haritalar yeniden çizilecek…
Daha çok öleceğiz yani… En çok biz öleceğiz…
Çoğu zaman, inandığımız meleklerin bir yerlerden bize bakıp, bizim için bize gözyaşı döktüğünü düşünüyorum. Bunu hep düşünüyorum.
***
Bir çocuğu alnından vuruyorsun. Bravo(!)
“20 Mart 2003'te ABD güçleri, okyanusun ötesinden çıkıp Irak'ı işgal etti. O günden bu yana 5 yıl geçti. Bugün küçük Muhammed'in ne onu sevecek ailesi, ne de dünyayı görecek gözleri kaldı. Ama hepsi bu kadar da değil. Küçük Muhammed 2 yıldan beri ülkesinden çok uzaklarda, okyanusun ötesinde, ülkesini işgal edenlerin ülkesinde, evlatlık... Onu evlat edinen Amerikalı aile şimdi gözlerini tedavi etmeye çalışıyor. Bir daha hiç göremeyecek. Ama en azından tamemen kapanan gözlerinin yerine takma gözler yerleştirilecek. Bir gözü başarıyla ameliyat edildi. Sıra diğerine geldi.”
***
Bir kadına hunharca tecavüz ediyorsun. Süpersin(!)
“Keskin nişancıların hedefinde, güzel yüzlerinden rujlarını eksik etmeyen Bosnalı kadınlar. Saraybosnalı bir kadın, bu süsün nedenini şu sözlerle açıklamıştı: ‘‘Yabancı basın burada. Resimlerimizi çekiyorlar. Dünya bizi bakımsız görmesin. Teslim olduğumuzu sanmasınlar.”
***
Bir yaşlı adamın şakağına silahının kabzasıyla vuruyorsun. Harikasın(!)
“Kafkasya'da 20 yıl aradın sonra yeniden kan döküldü Gürcistan'ın ayrılıkçı bölgesi Güney Osetya'daki Rus barış gücü askerlerinin Komutanı Murad Kulahmedov, başkent Tshinvali'nin ''yerle bir edildiğini'' söyledi”.
Gencecik bir çocuğun eline silah verip insan öldürmesi için hayatın içine salıyorsun. Muhteşemsin(!)
Sınırlar değişecek. Kimi daha çok toprak sahibi olacak. Kiminin toprağı azalacak.
Bu kanlı macera böyle sürüp gidecek ve biz “Niye huzursuzuz?” diye başımızı taşlara vuracağız. Haykıracağız…
Bu insanlığın huzuru niye yok?
Olmaz.
Çünkü sen canlıları öldürdüğün sürece onların ruhu, kanayan ama senin bir türlü göremediğin vicdanın olarak içinde yaşamayı sürdürüyor da ondan. Üstelik bu vicdan içine, kalbine en acıyan yerlerine tırnaklarını geçirip aşağıya, yukarıya, sağa ve sola seni içinden yırtıyor. Niye anlamıyorsun.
Niye anlamıyorsun. Bulunduğun yer sana yeter. Yeter ki, bulunduğun yerin neresi olduğunu bir kez olsun anlamaya çalış. Bir kez…
Bir kez kendini kandırma…
Burası dünya değil “Ölü Ruhlar Gezegeni!” Üstelik bunu sakın bir edebiyat, bir film repliği sanatsal bir şey sanma. Tamamen gerçek bu, anla artık, anla
.
