T
TİTAN
Forum Okuru
Çocuk Devamlı Anne Babayla Birlikte Olmak İstiyorsa...
çocuk psikolojisi
çocuk bakımı
çocuk yetiştirirken
Çocuk yetiştirmek zor iş vesselam
Bir şekilde her doğan büyür ancak önemli olan hem fiziksel hem de ruhsal olarak sağlıklı bireyler yetiştirebilmektir melekler. Bu yüzden çocuklarımızı yetiştirirken son derece özenli olmalıyız. Çocukların büyürken yaşadıkları sorunlardan birisi sürekli anne babasıyla birlikte olmak istemesidir. Bunun sebebi çocuklar olduğu gibi durumu bu hale getiren ebeveynler de olabilir. Bu konuyla ilgil olarak aşağıda ki makalede işinize yarayacak pek çok bilgi bulacaksınız melekler 
1 yaşında bir çocuğu, uzun süre tek başına bırakamazsınız. Ama yakanızı hiç bırakmıyorsa, yanlış bir davranışınız var demektir. Bunu öğrenmeyi deneyin!
Hiç bir çocuk, 1-2 yaşları arasında uzun süre yanında biri bulunmadan, yalnız başına kalamaz. Bunu çocuktan beklemek yanlış olduğu gibi, ciddi zararlar da doğabilir.
Fakat annesi mutfaktayken, bir yaşını doldurmuş her çocuk, kendi başına 15 dakika kadar oynayabilir.
Ama bazı çocuklar böyle davranmaz, sürekli olarak anne ya da evdeyse babalarından ilgi beklerler. Sürekli kendileriyle ilgilenilmesini, kendileriyle konuşulmasını isterler. Acaba bu nun nedenlerini nerede aramak gerekir.
Bu konuda pedagoglarla konuşarak, ikinci yıl içinde yeterince gelişmemiş kişiliğin en önemli yanlarını ve bunun nedenlerini, anne-babanın göstermesi gereken davranışları, üç temel sorundan hareket ederek derledik:
BİRİNCİ SORUN: "Çocuğuma fazla yasaklamalar mı koyuyorum"-Çocukların ikinci yaşlarına bastıktan sonra, hâlâ tek başlarına oynayamadıklarını izah eden ve en sık rastlanan sebep, genellikle budur. Anne-baba, çocuğa fazla yasaklar koymuş, bu yasakların nedenlerini ise, yeterince açıklamamıştır. Bu yüzden çocuk, sürekli olarak yaptığı her işin yasak olup olmadığını öğrenmek amacıyla, anne veya babasına soru sormak ihtiyacındadır.
Oysa, anne-baba bir araya gelip, çocuğa, koyacakları yasaklamaları birlikte kararlaştırmalı, her yasağın neden gerekli olduğunu, çocuğa en iyi biçimde izah etmenin yollarını araştırmalıdır. Bunun etkisi zamanla görülecektir. Çocuk, daha serbest olacak, kendi başına hareket etmeye başlayacaktır.
İKİNCİ SORUN: "Çocuğuma kendi başına halletmesi için yeterince sorun bırakıyor muyum?" — Bazı anne-babalar, çocuklarını o kadar çok himaye ederler ki, bu durum en sonunda çocukların kişiliklerinin gelişmesini frenler. Anne-baba, çocuğa çok sık yardım etmekle ona zarar vermiş olur. Örneğin, çocuk bir ipe boncuk dizmek mi istiyor? Ama annesi çoktan ipi eline almıştır bile. Sözde ona yardım etmektedir. Çocuk merdivenleri yalnız başına mı inmek istiyor? Baba hemen yanı başında bitecek, onu korumakta, tutmakta veya hemen kucağına alıp taşımakta gecikmeyecektir. Bu tür davranışlar, çocukların kişiliğinin gelişimini elbette engellemektedir': Anne-babalar.
çocuklarının ufak güçlüklerle karşılaştığını gördükleri zaman, derhal müdahale etmemeli, kendiliklerinden bu güçlüğün üstesinden gelip gelemeyeceğini anlamak için sabır göstermelidir.
ÜÇÜNCÜ SORUN: "Çocuğumun Şu anda her zamankinden daha mı çok bana ihtiyacı var?" Eğer anne-baba, çocuğunu fazla sıkmadığı şımartmadığı halde, çocuğun bağımlılığı sürüyorsa, bu genellikle çocuğun, olumlu veya olumsuz, fazla ilgi görememesinden ruhsal yönden tatmin olamamasından ileri gelebilir. İlgisizlik nedeniyle, çocuk anne ve babasını tam olarak tanıma imkânını bulamamıştır. Çocukta yeterince güven duygusu da gelişmediğinden, her an anne-babasını yanında görmek ihtiyacını duyar. Bu güvensizlik duygusu, çocuğun o güne dek annesinden-babasından uzun süre ayrılmamış olmasıyle de ilgili olabilir. Böyle durumlarda anne-baba, kendilerini çocuklarına daha iyi tanıtmalı, güven duymasını sağlamak için onunla yeterince ilişki kurmalı, gerekli ilgiyi göstermelidir. Çocuk güven duygusu geliştikçe ve anne-babasını tanıdıkça, yalnız başına oynamaya başlayacaktır.
çocuk bakımı
çocuk yetiştirirken
Çocuk yetiştirmek zor iş vesselam
Bir şekilde her doğan büyür ancak önemli olan hem fiziksel hem de ruhsal olarak sağlıklı bireyler yetiştirebilmektir melekler. Bu yüzden çocuklarımızı yetiştirirken son derece özenli olmalıyız. Çocukların büyürken yaşadıkları sorunlardan birisi sürekli anne babasıyla birlikte olmak istemesidir. Bunun sebebi çocuklar olduğu gibi durumu bu hale getiren ebeveynler de olabilir. Bu konuyla ilgil olarak aşağıda ki makalede işinize yarayacak pek çok bilgi bulacaksınız melekler
1 yaşında bir çocuğu, uzun süre tek başına bırakamazsınız. Ama yakanızı hiç bırakmıyorsa, yanlış bir davranışınız var demektir. Bunu öğrenmeyi deneyin!
Hiç bir çocuk, 1-2 yaşları arasında uzun süre yanında biri bulunmadan, yalnız başına kalamaz. Bunu çocuktan beklemek yanlış olduğu gibi, ciddi zararlar da doğabilir.
Fakat annesi mutfaktayken, bir yaşını doldurmuş her çocuk, kendi başına 15 dakika kadar oynayabilir.
Ama bazı çocuklar böyle davranmaz, sürekli olarak anne ya da evdeyse babalarından ilgi beklerler. Sürekli kendileriyle ilgilenilmesini, kendileriyle konuşulmasını isterler. Acaba bu nun nedenlerini nerede aramak gerekir.
Bu konuda pedagoglarla konuşarak, ikinci yıl içinde yeterince gelişmemiş kişiliğin en önemli yanlarını ve bunun nedenlerini, anne-babanın göstermesi gereken davranışları, üç temel sorundan hareket ederek derledik:
BİRİNCİ SORUN: "Çocuğuma fazla yasaklamalar mı koyuyorum"-Çocukların ikinci yaşlarına bastıktan sonra, hâlâ tek başlarına oynayamadıklarını izah eden ve en sık rastlanan sebep, genellikle budur. Anne-baba, çocuğa fazla yasaklar koymuş, bu yasakların nedenlerini ise, yeterince açıklamamıştır. Bu yüzden çocuk, sürekli olarak yaptığı her işin yasak olup olmadığını öğrenmek amacıyla, anne veya babasına soru sormak ihtiyacındadır.
Oysa, anne-baba bir araya gelip, çocuğa, koyacakları yasaklamaları birlikte kararlaştırmalı, her yasağın neden gerekli olduğunu, çocuğa en iyi biçimde izah etmenin yollarını araştırmalıdır. Bunun etkisi zamanla görülecektir. Çocuk, daha serbest olacak, kendi başına hareket etmeye başlayacaktır.
İKİNCİ SORUN: "Çocuğuma kendi başına halletmesi için yeterince sorun bırakıyor muyum?" — Bazı anne-babalar, çocuklarını o kadar çok himaye ederler ki, bu durum en sonunda çocukların kişiliklerinin gelişmesini frenler. Anne-baba, çocuğa çok sık yardım etmekle ona zarar vermiş olur. Örneğin, çocuk bir ipe boncuk dizmek mi istiyor? Ama annesi çoktan ipi eline almıştır bile. Sözde ona yardım etmektedir. Çocuk merdivenleri yalnız başına mı inmek istiyor? Baba hemen yanı başında bitecek, onu korumakta, tutmakta veya hemen kucağına alıp taşımakta gecikmeyecektir. Bu tür davranışlar, çocukların kişiliğinin gelişimini elbette engellemektedir': Anne-babalar.
çocuklarının ufak güçlüklerle karşılaştığını gördükleri zaman, derhal müdahale etmemeli, kendiliklerinden bu güçlüğün üstesinden gelip gelemeyeceğini anlamak için sabır göstermelidir.
ÜÇÜNCÜ SORUN: "Çocuğumun Şu anda her zamankinden daha mı çok bana ihtiyacı var?" Eğer anne-baba, çocuğunu fazla sıkmadığı şımartmadığı halde, çocuğun bağımlılığı sürüyorsa, bu genellikle çocuğun, olumlu veya olumsuz, fazla ilgi görememesinden ruhsal yönden tatmin olamamasından ileri gelebilir. İlgisizlik nedeniyle, çocuk anne ve babasını tam olarak tanıma imkânını bulamamıştır. Çocukta yeterince güven duygusu da gelişmediğinden, her an anne-babasını yanında görmek ihtiyacını duyar. Bu güvensizlik duygusu, çocuğun o güne dek annesinden-babasından uzun süre ayrılmamış olmasıyle de ilgili olabilir. Böyle durumlarda anne-baba, kendilerini çocuklarına daha iyi tanıtmalı, güven duymasını sağlamak için onunla yeterince ilişki kurmalı, gerekli ilgiyi göstermelidir. Çocuk güven duygusu geliştikçe ve anne-babasını tanıdıkça, yalnız başına oynamaya başlayacaktır.
