Kes Şahdamarını

[zuzu65]

Kirildi..

Kafa tuttu..
bagirdi!
sanki bi tas'ti ya o ..
firlatti atti..
tuz-buz oldu..
kirildi..
tuz-buz..
parça parça döküldü..

'Hayat' dedi
'buyur' dedi..
her çagirdiginda
bi sözüne geldi de
bi kez de olsun gidemedi
gidemedi..
bin kez gitti de, o gidemedi..

Her zaman bi 'ah' daha eklendi diline..
bin kelam.
her zaman bi yara..
bin tasa.
ve
her aci eskidi yenisi eklendikçe..
unuttu gitti.

zaman mi ? sonu yakin..
dünyasi isgal..
Kiyameti yakin
duygulari firar..
gelme dur!
durmadi..
yine..
geldi de geldi..

ne adamakilli'git' diyebildi ne de'kal'
ne içini bildin adamakilli ne de istedin bilmeyi..

istedigin an geldin
istedigin an terk!
ah ne ala idi ne hos!
nefs-i müdaafasi 'git' olmaliyken(!?)
gel-gitlerine seyirci kalmayi 'önsöz' edindi..

kendini savurdu,avuttu,unuttu ve seyre devam..
savasi vardi
senden kurtaracakti kendini..
bilinmez köhne bi yer arayip bulacakti..
ismi dahi olmayan bi yer olacakti son duragi
gidemedi..
yer, yurt bilemedi.
kaldi.

mutlaka damarina bastin hep..
simdi al
bak kasaptan bilenmis bir biçak sana
kes ona giden yollarin ipini
kes
kes sahdamarini!
kes
kes bilmiyormusun kiyameti yaklasti kurtulmali!
kes
kes
kes! bitmeli.! bu savasin tek galibi o olmali.!
kes..