Korkuyorum…
Korkuyorum…
Evet, fazlasıyla korkuyorum şu sıra.
Sebepsiz değil elbet korkumun sebebi ya hani bilsem de nasıl kaçacağımı bulamıyorum.
Adım attığım anda bakınmaya başlıyorum, bir anda kaybolacakmışım gibi geliyor ortadan…
Bir gün birden sessizlik hâkim olacak ve ben bulanamayacağım sanki.
Hayır, bu benim kaçışım değil; o hep istediğim kaybolma duygusu da…Tipik bir gitmek istiyorum bu kentten, yordu insanlar beni artık sözleri de savurmayacağım inanın bana.
Sadece…
Bilmiyorum işte anlatamam ki her şeyi.
Sadece korkuyorum,
Bunu bilin yeter, ben gerçekten korkuyorum…
Hani olurda bir gün gözükmezsem ortada bilin ki bulmuştur korkularım beni, hani aradığınızda ulaşılmazsa telefonuma ya da birileri deli gibi ararken bulunamıyorsam eğer. Kimse nerde olduğumu bilmiyor ve ben çıkmıyorsam ortaya…
Çıkmak istemediğimden değildir inanın…
İnanın n’olur…
Ve n’olur bulana kadar aramaktan vazgeçmeyin beni…
Her vazgeçişinizde geleyim hafızanıza…
Korkularımla gelmeniz için dua ettiğimi, bilmediğim bir yerde sıkıştırılmış olduğumu getirin aklınıza, kaçamadığımı ve kaçamayacağımı…
Yardım çığlıkları atamadığımı, sadece yardım gelmesini ümit ettiğimi düşünün mesela…
Ve Lütfen…
Bulana kadar, evet bulana kadar aramayı bırakmayın beni.
Vazgeçtiğiniz anda nefesimi kestiğini düşünün bir şeylerin, tutun havayı solumama engel olan elleri… Yakalayın beni sıkıştıran ve saklayan gözleri…
Korktuğumu çok korktuğumu hatırlayın…
Ve yoksam ortalarda, nasıl da arttığını anlayın onların bu yok oluşun ardından.
Birileri ararken bana ulaşılamıyorsa artık telefonuma, bilin ki gerçeğe dönüşmüştür tüm korkularım.
Bilin ki bir el tutup götürmüştür de beni, ben kaçamıyorumdur…
Korkularımla birlikte bekliyorumdur sinmiş ve ürkek…
Yoksam ortada…
Eğer hiçbir yerde yoksam ben, aramaktan vazgeçmeyin beni…
Bilin ki, bilmediğim bir yerde sıkıştırılmış olan bedenim sizi beklemekte, yüreğim her gün yardım çığlıkları savurmakta esen rüzgârla da umut etmekte geleceğiniz günü…
Bilin ki beklemekte…
Bilin ki bu kayboluş elinde değil ve kaçamamakta bedenim…
Bilin ki gelmenizi ümit etmekteyim…
Bilin… Asla unutmayın… Sadece Bilin…
Korkuyorum…
Evet fazlasıyla korkuyorum şu sıra…
Kendi isteğim dışında kaybolmaktan korkuyorum…
Çok korkuyorum ya bir yandan da beni bulmadan vazgeçmeyeceğinizi diliyorum…
Sessiz haykırışlarımı duyun istiyorum…
Ben gerçekten korkuyorum…
Alıntı...
Evet, fazlasıyla korkuyorum şu sıra.
Sebepsiz değil elbet korkumun sebebi ya hani bilsem de nasıl kaçacağımı bulamıyorum.
Adım attığım anda bakınmaya başlıyorum, bir anda kaybolacakmışım gibi geliyor ortadan…
Bir gün birden sessizlik hâkim olacak ve ben bulanamayacağım sanki.
Hayır, bu benim kaçışım değil; o hep istediğim kaybolma duygusu da…Tipik bir gitmek istiyorum bu kentten, yordu insanlar beni artık sözleri de savurmayacağım inanın bana.
Sadece…
Bilmiyorum işte anlatamam ki her şeyi.
Sadece korkuyorum,
Bunu bilin yeter, ben gerçekten korkuyorum…
Hani olurda bir gün gözükmezsem ortada bilin ki bulmuştur korkularım beni, hani aradığınızda ulaşılmazsa telefonuma ya da birileri deli gibi ararken bulunamıyorsam eğer. Kimse nerde olduğumu bilmiyor ve ben çıkmıyorsam ortaya…
Çıkmak istemediğimden değildir inanın…
İnanın n’olur…
Ve n’olur bulana kadar aramaktan vazgeçmeyin beni…
Her vazgeçişinizde geleyim hafızanıza…
Korkularımla gelmeniz için dua ettiğimi, bilmediğim bir yerde sıkıştırılmış olduğumu getirin aklınıza, kaçamadığımı ve kaçamayacağımı…
Yardım çığlıkları atamadığımı, sadece yardım gelmesini ümit ettiğimi düşünün mesela…
Ve Lütfen…
Bulana kadar, evet bulana kadar aramayı bırakmayın beni.
Vazgeçtiğiniz anda nefesimi kestiğini düşünün bir şeylerin, tutun havayı solumama engel olan elleri… Yakalayın beni sıkıştıran ve saklayan gözleri…
Korktuğumu çok korktuğumu hatırlayın…
Ve yoksam ortalarda, nasıl da arttığını anlayın onların bu yok oluşun ardından.
Birileri ararken bana ulaşılamıyorsa artık telefonuma, bilin ki gerçeğe dönüşmüştür tüm korkularım.
Bilin ki bir el tutup götürmüştür de beni, ben kaçamıyorumdur…
Korkularımla birlikte bekliyorumdur sinmiş ve ürkek…
Yoksam ortada…
Eğer hiçbir yerde yoksam ben, aramaktan vazgeçmeyin beni…
Bilin ki, bilmediğim bir yerde sıkıştırılmış olan bedenim sizi beklemekte, yüreğim her gün yardım çığlıkları savurmakta esen rüzgârla da umut etmekte geleceğiniz günü…
Bilin ki beklemekte…
Bilin ki bu kayboluş elinde değil ve kaçamamakta bedenim…
Bilin ki gelmenizi ümit etmekteyim…
Bilin… Asla unutmayın… Sadece Bilin…
Korkuyorum…
Evet fazlasıyla korkuyorum şu sıra…
Kendi isteğim dışında kaybolmaktan korkuyorum…
Çok korkuyorum ya bir yandan da beni bulmadan vazgeçmeyeceğinizi diliyorum…
Sessiz haykırışlarımı duyun istiyorum…
Ben gerçekten korkuyorum…
Alıntı...
