Young bride
Banned
Süper anne olmak zor
anne,annem,annelik,annelik duygusu,annelik nedir,annelikl zor zanaat,
Günümüzde,kadının ev ve iş yaşamında pek çok rolü vardır.Bir kadın,aynı zamanda hem meslek sahibi bir insan,hem kadın,hem eş,hem anne ,evlat,kardeş,yenge,hala,görümce,bir dernek üyesi vb olabilir.
Sağlıklı bir insan, tüm bu rolleri yerinde ve dengeli bir biçimde olarak kullanır.Rollerden birine aşırı bağımlılık hem onun kendisi ile hem de diğer insanlarla olan iletişim biçimini olumsuz biçimde etkiler.
Bazı kadınlar,anne olduktan sonra,annelik rollerine ilişkin abartılı bir sorumluluk duygusu geliştirirler.Eş olmayı,avukat olmayı,kadın, hatta insan olmayı en asgari düzeye indirerek anne olma performanslarını azami duruma getirirler.Çocukları için neler yapmazlar ki,çocuk eğitimi ile ilgili ne varsa okurlar,sağlıklı beslenebilmeleri için yiyeceklerin kalori değerlerini hesaplarlar.Çocuk hastalıkları ile ilgili bir doktordan daha fazla bilgi sahibidirler.Çocuğun karşılaşabileceği olası tüm engelleri tespit edip tedbirler alırlar.Bir çocuğun sorumluluk duygusunun gelişebilmesi için gerekli olan deneyimlerini o yorulmasın diye ellerinden alırlar.Okula giderken,yine yorulmasın diye çantasını,beslenmesini taşırlar.Parmakları acıyor diye ödevlerini yazar,resimlerini yaparlar.İlgi ve yeteneklerine bakmadan,en iyi okullara girebilsinler diye dershanelere ve özel hocalara taşırlar.Kalan vakitlerinde de acaba daha ne yapsam diye düşünürler.
Bütün bu telaş ve koşturmada,ihmal edilen diğer rollerin yanı sıra uğruna bu kadar uğraş verilen çocuklar da gerçekte asıl ihmal edilenlerdir.Süper anneler,çocuklarını tanıma ve onların varoluşlarını yaşama sevincinden hem kendilerini hem de çocuklarını yoksun bırakırlar.Çünkü,onlar çocuklarını tanıma,onların bireysel özelliklerini evrende tek,eşsiz ve biricik olmalarını yaşama ve yaşatmadan çok kafalarındaki süper çocuğu yaratma çabasındadırlar. Çocuklarının bireysel özelliklerini fark etmeden yaptıkları bu uğraşlar,kısa vadede yararlı gibi görünse de uzun vadede olumsuz sonuçlara yol açıp,hem kendileri hem de çocuklarını mutsuzluğa sürükleyecektir.Öncelikle,süper olmak gerçeküstü bir durum olduğu için anne giderek huzursuz,gergin ve mutsuz olacak ve içten içe bunlara sebep olan kişiye yani çocuğuna öfke duymaya başlayacaktır.Çünkü,anne de öncelikle bir insandır .Onun da istekleri,ihtiyaçları vardır.Ve bu karşılanmayan ya da asgari düzeyde karşılanan ihtiyaçlar annenin ruh sağlığını ve çocukları ile olan ilişkisini olumsuz etkileyecektir.Süper annelerin çoğu her konuda olduğu gibi, bu durumda da süper davranarak bozulan ruhsal durumlarını son noktaya kadar görmezden geleceklerdir.Ancak,bir süre sonra,bu durum onların kontrolünden çıkacak,üstesinden gelmesi zor bir durum haline dönüşecektir.
Oysa , bir çocuğun gerçekte istediği,öncelikle bütün isteklerini,ihtiyaçlarını erteleyip kendini sadece anne olmaya adamış bir annenin çocuğu olmak değildir.Onun istediği,kendi ilgi ve ihtiyaçlarına da duyarlı bir annenin çocuğu olmaktır.Çocukların anne ve babalarını örnek aldıklarını düşünecek olursak ,çocuk da kendi ilgi,istek ve ihtiyaçlarına duyarlı olmayı öğrenecektir.Anne ile çocuk arasında ki ilişkinin niteliği bağımlılığa dönüştükçe sağlıklı bir ilişki olmaktan uzaklaşır.Süper anne çocuk ilişkisinde,çocuk anneye bağımlı olur.Bu bağımlılık onun ,kendi başına bağımsız bir birey olmasını engeller.Bir süre sonra,süper olmaktan yorulan anne çocuğunun kendi işlerini artık onun yapması gerektiğine karar verir. Ama neden yapmaya başlayamadığını bir türlü anlayamaz.Çünkü,çocuk annesinin her şeyine koşturmasına öyle alışmıştır ki,bunların kendi sorumluluğu olduğunu dair ne farkındalığı ne de yapabilecek becerisi vardır.Bu durum anne ile çocuk ya da genç arasında iletişim çatışmasına yol açar. Üstelik, çocuğun sorumluluk ve temel becerileri kazanabildiği dönem çok gerilerde kaldığından ,ona bunları ilerlemiş yaşlarda özellikle ergenlik döneminde kazandırmak oldukça güçtür.
Bir çocuğun gerçekte istediği,ona bir birey olabilme fırsatı ve desteği veren normal hızda bir annesi olmasıdır.Bundan fazlası,çocuğa ve anneye zarar verir.Çocuğuna zarar vermek, hiçbir annenin tercihi olamaz.
Günümüzde,kadının ev ve iş yaşamında pek çok rolü vardır.Bir kadın,aynı zamanda hem meslek sahibi bir insan,hem kadın,hem eş,hem anne ,evlat,kardeş,yenge,hala,görümce,bir dernek üyesi vb olabilir.
Sağlıklı bir insan, tüm bu rolleri yerinde ve dengeli bir biçimde olarak kullanır.Rollerden birine aşırı bağımlılık hem onun kendisi ile hem de diğer insanlarla olan iletişim biçimini olumsuz biçimde etkiler.
Bazı kadınlar,anne olduktan sonra,annelik rollerine ilişkin abartılı bir sorumluluk duygusu geliştirirler.Eş olmayı,avukat olmayı,kadın, hatta insan olmayı en asgari düzeye indirerek anne olma performanslarını azami duruma getirirler.Çocukları için neler yapmazlar ki,çocuk eğitimi ile ilgili ne varsa okurlar,sağlıklı beslenebilmeleri için yiyeceklerin kalori değerlerini hesaplarlar.Çocuk hastalıkları ile ilgili bir doktordan daha fazla bilgi sahibidirler.Çocuğun karşılaşabileceği olası tüm engelleri tespit edip tedbirler alırlar.Bir çocuğun sorumluluk duygusunun gelişebilmesi için gerekli olan deneyimlerini o yorulmasın diye ellerinden alırlar.Okula giderken,yine yorulmasın diye çantasını,beslenmesini taşırlar.Parmakları acıyor diye ödevlerini yazar,resimlerini yaparlar.İlgi ve yeteneklerine bakmadan,en iyi okullara girebilsinler diye dershanelere ve özel hocalara taşırlar.Kalan vakitlerinde de acaba daha ne yapsam diye düşünürler.
Bütün bu telaş ve koşturmada,ihmal edilen diğer rollerin yanı sıra uğruna bu kadar uğraş verilen çocuklar da gerçekte asıl ihmal edilenlerdir.Süper anneler,çocuklarını tanıma ve onların varoluşlarını yaşama sevincinden hem kendilerini hem de çocuklarını yoksun bırakırlar.Çünkü,onlar çocuklarını tanıma,onların bireysel özelliklerini evrende tek,eşsiz ve biricik olmalarını yaşama ve yaşatmadan çok kafalarındaki süper çocuğu yaratma çabasındadırlar. Çocuklarının bireysel özelliklerini fark etmeden yaptıkları bu uğraşlar,kısa vadede yararlı gibi görünse de uzun vadede olumsuz sonuçlara yol açıp,hem kendileri hem de çocuklarını mutsuzluğa sürükleyecektir.Öncelikle,süper olmak gerçeküstü bir durum olduğu için anne giderek huzursuz,gergin ve mutsuz olacak ve içten içe bunlara sebep olan kişiye yani çocuğuna öfke duymaya başlayacaktır.Çünkü,anne de öncelikle bir insandır .Onun da istekleri,ihtiyaçları vardır.Ve bu karşılanmayan ya da asgari düzeyde karşılanan ihtiyaçlar annenin ruh sağlığını ve çocukları ile olan ilişkisini olumsuz etkileyecektir.Süper annelerin çoğu her konuda olduğu gibi, bu durumda da süper davranarak bozulan ruhsal durumlarını son noktaya kadar görmezden geleceklerdir.Ancak,bir süre sonra,bu durum onların kontrolünden çıkacak,üstesinden gelmesi zor bir durum haline dönüşecektir.
Oysa , bir çocuğun gerçekte istediği,öncelikle bütün isteklerini,ihtiyaçlarını erteleyip kendini sadece anne olmaya adamış bir annenin çocuğu olmak değildir.Onun istediği,kendi ilgi ve ihtiyaçlarına da duyarlı bir annenin çocuğu olmaktır.Çocukların anne ve babalarını örnek aldıklarını düşünecek olursak ,çocuk da kendi ilgi,istek ve ihtiyaçlarına duyarlı olmayı öğrenecektir.Anne ile çocuk arasında ki ilişkinin niteliği bağımlılığa dönüştükçe sağlıklı bir ilişki olmaktan uzaklaşır.Süper anne çocuk ilişkisinde,çocuk anneye bağımlı olur.Bu bağımlılık onun ,kendi başına bağımsız bir birey olmasını engeller.Bir süre sonra,süper olmaktan yorulan anne çocuğunun kendi işlerini artık onun yapması gerektiğine karar verir. Ama neden yapmaya başlayamadığını bir türlü anlayamaz.Çünkü,çocuk annesinin her şeyine koşturmasına öyle alışmıştır ki,bunların kendi sorumluluğu olduğunu dair ne farkındalığı ne de yapabilecek becerisi vardır.Bu durum anne ile çocuk ya da genç arasında iletişim çatışmasına yol açar. Üstelik, çocuğun sorumluluk ve temel becerileri kazanabildiği dönem çok gerilerde kaldığından ,ona bunları ilerlemiş yaşlarda özellikle ergenlik döneminde kazandırmak oldukça güçtür.
Bir çocuğun gerçekte istediği,ona bir birey olabilme fırsatı ve desteği veren normal hızda bir annesi olmasıdır.Bundan fazlası,çocuğa ve anneye zarar verir.Çocuğuna zarar vermek, hiçbir annenin tercihi olamaz.
